فرصت استراتژیک تشکیل اتحادیه کشورهای تحت تحریم

نسیم آنلاین : عبدالحمید شهرابی مسئول تحقیقات خانه آمریکا لاتین و هماهنگ‌کننده کمپین همبستگی با ایران در مصاحبه با نسیم آنلاین گفت: ارسال سوخت به ونزوئلا را نباید صرفاً به عنوان یک مبادله اقتصادی دید، که حالا سود داشته یا نداشته است. به هر حال این یک زاویه دید است اما من از این زاویه نگاه نمی‌کنم. هر چند معتقد هستم که برای طرفین سود داشته است. اظهارات مقامات جمهوری اسلامی ایران و ونزوئلا هم این را تأیید می‌کند.

اما نگاه صحیح تر و جامع تر این است که معنی این اتفاق چیست؟ اتفاقی که افتاده این است که یک کشوری که تحت تحریم است، یعنی ایران، به کشوری دیگر، یعنی ونزوئلا که آن‌هم تحت تحریم است، با وجود تهدیدهای بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی و نظامی جهان بنزین صادر می‌کند. چند نکته در این زمینه قابل توجه است. یک نکته، وجوه مشترک این دو کشور است که مهم‌ترین آن استقلال‌طلبی هر دو کشور در مقابل سلطه‌طلبی حکومت ایالات متحده است. می‌دانیم که دولت آمریکا به دفعات علنی اعلام کرده هدف‌اش تغییر رژیم در ایران و ونزوئلا است، و به همین خاطر است که این دو کشور را تحریم کرده و سیاست نسل‌کشی را علیه آن‌ها به‌کار می‌برد. در واقع این اتفاق حاکی از این است که ایران و ونزوئلا قوانین یک‌جانبه، نامشروع و غیرقانونی تحریم‌های ایالات متحده را به رسمیت نمی‌شناسند و حاضر نیستند که به حکومت قلدر آمریکا باج بدهند. در این حال، عملکرد ایران و ونزوئلا در این زمینه کاملا مطابق قوانین بین‌المللی‌ بوده است که مطابق آن، مبادلات آزاد اقتصادی کاملاً به‌رسمیت شناخته شده و می‌بایست از هرگونه تعرض مصون باشد.

شهرابی در ادامه گفت: این که بعضی‌ها فکر می‌کنند یک توافق پشت پرده بین دولت‌های ایران و آمریکا برای صدور بنزین به ونزوئلا صورت گرفته، سخنی نسنجیده است که مدعیان آن هیچ ادله و سندی برای آن ارائه نمی‌کنند و واقعیت هم این است که این مبادله علی‌رغم میل و اراده ایالات متحده آمریکا انجام گرفته است.

نکته دیگر این است که ایالات متحده در موقعیتی نبود که بتواند با توسل به زور و عملیات نظامی از این مبادله اقتصادی جلوگیری کند و این نشان از شرایط ضعف امپریالیسم دارد. شما امروز می بینید که بحران های اقتصادی و اجتماعی بروز یافته بعد از ظهور کرونا ناکارایی نظام امپریالیستی را در به‌اصطلاح قوی‌ترین پایگاه‌های این نظام تشدید کرده و آشکار ساخته است. ولی این به‌هیچ وجه به این معنی نیست که خطر تهاجمات امپریالیسم منتفی شده است. این خطر کماکان باقیست و آخرین نمونه‌اش تحریم‌های جدیدی است که دولت آمریکا علیه شرکت ها و کشتی های حامل سوخت برای ونزوئلا وضع کرد. لیکن، اگر ما بخواهیم استقلال و حاکمیت ملی‌مان را در مقابل نظام امپریالیستی حفظ کنیم و خارج از مسیر ذلت بار تن‌دادن به سلطه‌گری، باعث پیشرفت و تعالی کشورهای‌مان شویم، انتخابی به جز مقاومت در مقابل این نظام سرکوبگر ضد بشری نداریم.

مسئول تحقیقات خانه آمریکا لاتین گفت: به اعتقاد بنده مهم‌ترین مسأله‌ای که اکنون باید روی آن متمرکز باشیم این است که آنچه اتفاق افتاد می‌بایست به عنوان یک روند، یک استراتژی و یک رویکرد اساسی تداوم پیدا کند. مسئله همکاری بین کشورهای تحت تحریم برای مقابله با تحریم یک مبحث استراتژیک است که لازم است اقدامات مشخص عملیاتی برایش تعریف شود و در دستور کار قرار بگیرد. این کاملاً شدنی است اما نیاز به اراده سیاسی و ابتکار عمل دارد. نیاز به این ارزیابی صحیح دارد که جبهه مقاومت در ونزوئلا و ایران را می شود کاملاً قیاس کرد با موقعیت جبهه‌های غرب و جنوب در جنگ تحمیلی علیه ایران. این‌ها در واقع سنگرهای متفاوت در یک جبهه متحد هستند.

گسترش ارتباط با کشورهای جبهه مقاومت در آمریکای لاتین منطبق با خط و مشی‌ای است که در کلام بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) این‌گونه بیان شده است: "مستضعفین جهان از هر مرام و مسلک که هستند متحد شوند". این کشورها هر یک دارای منابع عظیم طبیعی و امکانات منحصر به‌فرد بالقوه‌ای هستند که در صورت هم‌افزایی با توانمندی‌های جبهه مقاومت در غرب آسیا می‌تواند باعث یک تحول اساسی در نظام بین‌المللی شود. ما در کنار دستاوردها، کوتاهی‌های غیرقابل توجیهی هم در این زمینه داشته‌ایم که اکنون فرصت اعلایی برای جبران آن به‌وجود آمده است.

عبدالحمید شهرابی در پایان گفت: پیشنهاد مشخصی که ما در خانه آمریکای لاتین از گذشته داشته‌ایم و اکنون بر آن تأکید داریم این است که بعد از موفقیت به‌دست آمده در جریان ارسال بنزین به ونزوئلا، زمان ایجاد اتحادیه کشور‌های تحت تحریم فرا رسیده است و جمهوری اسلامی نباید فرصت ابتکار عمل در این خصوص را از دست بدهد.