مجلس انقلابی به چه معناست؟ / نقدی بر شعارزدگی منتخبین مجلس یازدهم

نسیم آنلاین ؛ جعفر برزگر: همواره سخن گفتن از ترکیب های جذاب اما مبهم در عالم سیاست ایران رایج بوده اما تنها در موارد اندکی مراد و منظور بیان کنندگان این ترکیب‌ها مشخص بوده است. ترکیب «مجلس انقلابی» از همین نوع ترکیب ها است.

با مشخص شدن نتیجه انتخابات دوم اسفند و راهیابی نیروهای عمدتا اصولگرا به مجلس شورای اسلامی و سپس تشکیل فراکسیون نیروهای مردمی انقلاب اسلامی توسط این منتخبین مسئله انقلابی بودن مجلس یازدهم مطرح شد.

منتخبین هم در مصاحبه ها و گفتگو های مختلف خود با رسانه، سخن از لزوم انقلابی بودن و تلاش برای حرکت مجلس در مسیر انقلاب می رانند. متناسب با این فضا در روز های قبل از آغاز به کار رسمی مجلس یازدهم برخی منتخبین دست به اقداماتی همانند نگرفتن خودرو مجلس، عدم دریافت هزینه مسکن و یا سر زدن به محرومین و استفاده از مترو برای رفتن به مجلس کردند و این ها را مصادیق انقلابی بودن بیان کردند و توییت های هم در این زمینه ها منتشر کردند.

آیا این ها مصادیق مجلس انقلابی یا مجلس طراز انقلاب اسلامی است؟ وقتی از مجلس انقلابی سخن می گوییم مرادمان این است که نمایندگان تا می توانند از امکانات رفاهی مجلس استفاده نکنند؟ یا به فقرا و محرومان سر بزنند و یا از تریبون مجلس سخنان رهبری را تکرار کنند و یا هر حادثه ای اتفاق افتاد سریع موضع انقلابی بگیرند؟ واقعا مجلس و نمایندگان چگونه باید رفتار و عمل کنند که مجلس انقلابی تحقق پیدا کند.

هر چند نمی توان منکر جایگاه و اهمیت کارهای شکلی از این دست شد اما بنظر می رسد این اقدامات همه ماجرا یا به عبارتی دیگر مقدمه ماجرا نیست. این نوع کنش گری باید ماحصل و نتیجه اقداماتی باشد که فعلا مفقود است بنابراین توسل به این اقدامات حالت شکلی و کاریکاتوری به خود می گیرد.

از سوی دیگر این نوع مواجه با گفتمان انقلاب در حوزه مجلس و پارلمان و ترکیب مجلس انقلابی که در سخنان بزرگان نظام و رهبر معظم انقلاب است تقلیل دادن یک مسئله ساختاری و عمقی به مسئله ای شکلی، شعاری و سطحی است.

همین نوع رویکرد باعث نقدهایی از سوی نیروهای جوان حزب الهی شده است. محمد صادق عبدالهی مدیر پژوهشی روزنامه جوان در نقد چنین رفتارهای و چنین مواجه ای با مجلس انقلابی در مطلبی تحت عنوان «اینجا مجلس است نه حلقه‌های صالحین بسیج!» نوشته است: در نخستین روز کاری مجلس یازدهم توجه شما را به دو خبر که طی روزهای اخیر در رسانه‌ها منعکس شده است، جلب می‌کنم: خبر اول: در جلسه اینترنتی برخی نمایندگان مجلس یازدهم، پیرامون لزوم اصلاح و اجرای صحیح قوانین محیط زیست تبادل نظر شد. در این جلسه به اهمیت حفاظت از محیط زیست در بیانات رهبری اشاره شد و بر مدیریت صنایع با حفظ سرمایه‌های انسانی و طبیعی به عنوان اولویت‌های اساسی تأکید گردید.

خبر دوم: یکی از منتخبین مردم تهران در مجلس یازدهم، توئیت کرد: «‏مجلس دهم برای اجاره مسکن نمایندگان مبالغی را مصوب کرده است. به همکاران عزیزی که نیاز ندارند پیشنهاد می‌کنم با تجمیع این مبالغ، پایه‌گذار صندوقی در مجلس برای اشتغال، ازدواج و مسکن جوانان شویم.» این پیشنهاد با استقبال چند تن از نمایندگان مواجه شد.

این دو خبر به ظاهر جذاب قند در دل‌ها آب می‌کند؛ واکنش‌های شبکه‌های اجتماعی هم گواه همین است اما از آنجا که جز همین دل خوش کردن‌های زودگذر هیچ حاصل دیگری برای کشور ندارد... از این قبیل خبرها که کم هم نیستند بیم آن می‌رود که نمایندگان جدید ما شأن مجلس را در نیافته باشند؛ خبر اول به ما می‌گوید جلسات نمایندگان مجلس چیزی شبیه حلقه‌های صالحین بسیج است که حضار در آن رهنمودهای رهبری را مرور و بر کارهای مهم تأکید می‌کنند. در واقع آن‌ها مجلس را با موسسه‌ای فرهنگی-سیاسی که جلسه بصیرتی برگزار می‌کند و درقبل تحولات موضع می‌گیرد یا شورای مسجد که با احداث صندوقی برای پرداخت وام به اقشار ضعیف یاری می‌رساند، جابه‌جا گرفته‌اند.

عبدالهی در ادامه مطلب خود آورده است: این در حالی است که مردم شاید از این قبیل اقدامات خوشحال شوند و موقتاً کف و سوتی هم بزنند اما سرانجام از نمایندگانشان انتظار احداث صندوق خانوادگی ندارند. ما رهنمودهای رهبری را بارها شنیده‌ایم، اکنون نماینده انتخاب نکرده‌ایم که باز آن‌ها را برایمان تکرار کند و از بایدها بگوید. حالا انتظار داریم این رهنمودها به قانون بدل شوند. انتظار داریم با قانون‌گذاری دقیق و اصلاحات قانونی ریل اقتصادی کشور اصلاح شود تا دیگر نیازی به ده‌تومان و سی‌تومان وام برای ازدواج، آن هم از تتمه مزایای نمایندگی مجلس، نباشد. اگر مرد میدان هستید طرح‌ها و لوایح خود را رو کنید تا نخبگان به نقد و بررسی‌شان بنشینند وگرنه هر بسیجی صفر کیلومتری هم می‌تواند شعارهای قشنگ دهد و عکس سردار سلیمانی را بر میز خود بیاویزد.

عبدالهی در نتیجه گیری مطلب خود به موضوعی اشاره کرده که لزوم عبور از کارهای شکلی را نشان می دهد: خوب است توجه کنیم که مطابق آمار منتشر شده در مجلس دهم از ۴۸۷ طرح ارائه شده تنها ۱۴درصد یعنی ۶۹ مورد تبدیل به قانون شده است و این یعنی نمایندگان قبلی آنچنان کارنابلد یا درگیر احساسات زودگذر و طرح‌های شعاری بوده‌اند که نتوانسته‌اند حتی طرحی در خور قانون‌گذاری ارائه دهند؛ امیدوارم در چهار سال آینده حداقل به آمار ۵۰درصد برسیم.

چرا این نقدها به عملکرد منتخبین وارد می شود، مشکل کجاست؟ برای این پرسش پاسخ ساده وجود دارد. اقداماتی از این دست همانند سخن گفتن از رهنمود های رهبری در حوزه های مختلف یا آویختن عکس سردار سلیمانی به میز محل کار نیاز به حضور در مجلس ندارد. به عبارت ساده اگر کسی قصد انجام این کارها را دارد چرا باید برای حضور او در مجلس در هر دقیقه چند میلیون تومان از جیب ملت خرج شود همین کارها را در هر محل کاری و خانه ای می توان انجام داد.

مجلس انقلابی مجلسی نیست که با شعار و با کارهای شکلی خود را از مجالس دیگر متمایز کند مجلس دو وظیفه بر عهده دارد قانون نویسی و نظارت، خب اگر نماینده ای بخاطر حقوق اندک قشر مثلا کارگر نگرانی دارد نیازی نیست در کارخانه ای حضور پیدا کرده و با کارگران قدم بزند بلکه قوانین تبیعض آمیز را باید اصلاح کند این وظیفه یک نماینده انقلابی حامی قشر کارگر است. اگر این کار را کرد و سپس در کارخانه ای حضور یافت نماینده انقلابی محقق می شود اما اگر اقدامات فقط معطوف به حضور و عکس شد چیزی دست کارگر را نخواهد گرفت.

اگر نمایندگان برای ازدواج جوانان دارای نگرانی هستند می تواند از توان نظارتی خود استفاده کرده و قانون تسهیل ازدواج که در مجلس هفتم تصویب شده و دولت اجرا نمی کند را عملیاتی کنند. اگر این قانون با نظارت نمایندگان عملیاتی شد ان وقت تشکیل صندوقی از حقوق نمایندگان برای ازدواج جوانان هم توجیه دارد وگرنه بدون قانون و نظارت با این صندوق یک نفر هم ازدواج نخواهد کرد.