جعبه سیاه یازده سپتامبر هرگز باز نشد

گروه بین الملل « نسیم آنلاین »- برای همه مبرهن است که وقتی فردی عمداً شواهد را از بین می برد، احتمالا سعی دارد جرم خود را پنهان کند. قوانین آمریکا مدت زیادی است که این موضوع را به رسمیت شناخته‌اند که تخریب شواهد، فرض مجرم بودن فردی را که اقدام به نابودی آنها کرده است را افزایش می‌دهد.

با توجه به مقدمه‌ای که گفته شد پایگاه آمریکایی "گلوبال ریسرچ" در گزارشی این سوال اساسی را مطرح می‌کند که نابود کردن حجم انبوهی از مدارک مربوط به حادثه یازده سپتامبر توسط ایالات متحده چه معنی دارد؟

به عنوان مثال، اعلام شده است که اخیرا، قاضی ناظر بر محاکمه بازماندگان حادثه یازده سپتامبر با همدستی دادستان برای از بین بردن کلید مربوط به یکی از استحکامات دفاعی اقدام کرده است.

وزارت دفاع، موضوع مربوط به مظنونان بازمانده از حادثه یازده سپتامبر و قاضی و دادستان مورد بحث را به یک شرکت خصوصی سپرده است، از سویی دیگر، دادگاه نظامی محاکمه مظنونان بازمانده از حادثه یازده سپتامبر نیز اعلام کرده است که قضاوت به گونه‌ای باید انجام شود که هیچ راهی برای تبرئه وجود نداشته باشد.

سازمان سیا به دروغ به کمیسیون حادثه یازده سپتامبر گفت که هیچ فیلمی از بازجویی مظنونان موجود نیست، و پس از آن به طور غیرقانونی فیلم‌های موجود در این زمینه را نابود کرد. در همین ارتباط، توماس کین و لی همیلتون به عنوان رؤسای مشترک کمیسیون اعلام کردند : به آنهایی که از فیلم‌ها اطلاع داشتند و به ما دروغ گفتند که فیلمی وجود ندارد، بگویید که تحقیقات ما مسدود شده است.

دانیل مارکوس، استاد حقوق در یکی از دانشگاه‌های آمریکا که به عنوان مشاور عمومی در کمیسیون یازده سپتامبر خدمت کرده است و در مذاکرات با سران القاعده هم حضور داشته، اعلام کرد که هیچ چیزی درباره فیلم‌های در حال نابود شدن نشنیده است.

او گفت، امّا؛ اگر واقعاً نوار یا فیلمی نابود شده است، این به معنای یک اتفاق بزرگ است، به این دلیل که این اقدام می‌تواند از اجرای عدالت جلوگیری کند و به کاهش شواهد در تحقیقات جنایی یا حقیقت یاب منجر می‌شود .

نوار مربوط به گفتگوی کنترل ترافیک هوایی در تاریخ یازده سپتامبر نیز به صورت عامدانه خرد و به سطل زباله انداخته شده بود و نیویورک تایمز در همین ارتباط مقاله‌ای را نوشت.

برخی شواهد نشان می‌دهد که اف‌بی‌آی، مدت‌ها قبل "جعبه سیاه" هواپیمایی را که در تاریخ یازده سپتامبر سال 2011 به برج‌های دوقلو برخورد کرد را پیدا کرده‌ است، امّا؛ همواره این موضوع از سوی این سازمان تکذیب شده است.

کمیسیون یازده سپتامبر در بررسی‌های خود به این نتیجه رسید که مقامات پنتاگون به آنها دروغ گفته‌اند و به همین جهت اعلام کردند که پنتاگون مرتکب برخی جرایم کیفری شده است.

کمیسیون یازده سپتامبر و کنگره تحقیق مربوط به آن، هر دو اعلام کردند که ایالات متحده به سبک شوروی سابق با موضوع یازده سپتامبر برخورد کرده و با تهدید شاهدان، روند تحقیقات را در عمل مسدود کرده است. به عبارت دیگر، کنترل شاهدان از سوی دولت، باعث شده که آنها، آنچه را که می‌دانند بیان نکنند و همین موضوع به مختل شدن تحقیقات منجر شده است.

جورج بوش و دیک چنی، رئیس جمهور وقت ایالات متحده و معاون وی در اقدامی نادر از کنگره خواستند که پایان تحقیقات و به نتیجه نرسیدن آن را اعلام کند.

مهم اینکه؛ دولت به طور کلی با ایجاد کمیسیون یازده سپتامبر که وظیفه تحقیق درباره آن را برعهده داشت، مخالف بود و در نهایت بر اثر اعمال فشار همسران افرادی که در یازده سپتامبر جان خود را از دست داده بودند، به این موضوع رضایت داد. البته دولت، فردی را به عنوان مدیر اجرایی این کمیسیون منصوب کرد که تخصص او ایجاد "افسانه‌های عمومی" است، افسانه‌هایی که حقیقت ندارند، امّا؛ به گونه‌ای مطرح می‌شوند که گویی واقعیت محض هستند. همچنین وی، در جلسات اطلاعاتی قبل از حادثه یازده سپتامبر حضور داشته و یکی از طراحان این حمله پیشگیرانه بوده است.

وظیفه اصلی این مدیر اجرایی که نماینده دولت در کمیسیون محسوب می‌شد، کنترل تجزیه و تحلیل‌ها بود، به گونه‌ای که دامنه تحقیق کمیسیون به طوری باشد که اکثریت قریب به اتفاق سوالات بی‌پاسخ بماند.

از سویی دیگر، بودجه‌ای که دولت برای این کمیسیون در نظر گرفت نیز بسیار اندک بوده است. مثلاً؛ دولت آمریکا 175 میلیون دلار (معادل 300 میلیون دلار در حال حاضر) برای بررسی فاجعه شاتل فضایی چلنجر، 152 میلیون دلار برای تحقیقات فاجعه کلمبیا و 30 میلیون دلار برای بررسی رسوایی مونیکا لوینسکی اختصاص داد و حال آنکه به کمیسیون یازده سپتامبر تنها 15 میلیون دلار بودجه داده شد.

همچنین دولت از ارائه اسناد مهم به کمیسیون یازده سپتامبر امتناع کرد. به کمیسیون اجازه داده نشد که از جورج بوش و دیک چنی در مورد حادثه یازده سپتامبر سوال بپرسند و مقامات رده بالا نیز از اظهار نظر درباره این موضوع خودداری کردند.

از سویی دیگر برخی شواهد نشان می‌دهد که کمیسیون برای نپرداختن به عمق موضوع حادثه یازده سپتامبر از طرف دولت تحت فشار قرار گرفته است. کمیسیون نیز هشدار دولت را پذیرفت و از بررسی شواهدی که مخالف با چیزهایی بود که دولت ارائه می‌کرد، خودداری می‌نمود.

برخی افراد آگاه در دولت بوش اعلام کرده‌اند که کمیسیون تنها چیزهایی را می‌دانست که دولت صلاح می‌دید و اطلاعاتی که دولت صلاح نمی‌دانست در اختیار کمیسیون قرار داده نمی‌شد.

به عنوان مثال، فیلیپ شنون، خبرنگار 20 سال نیویورک تایمز، کتابی درباره کمیسیون یازده سپتامبر نوشته و تصریح کرده است که اعضای این کمیسیون در جلسات غیرعلنی به شدت به غفلت درباره این موضوع که مقامات عربستان سعودی -به ویژه برخی از مقامات دون پایه دولت- جزو مساعدت‌کنندگان به هواپیماربایان و اعضای القاعده در حادثه یازده سپتامبر بوده‌اند، اعتراض کردند.

مجدداً داستان تکرار شد و به ویژه درباره عربستان اجازه ندادند که کمیسیون به صورت مستقل تحقیقات خود را انجام دهد. مدیر اجرایی کمیسیون به شدت به دولت ایالات متحده وابسته بود و به کمیسیون مجال نمی‌داد تا تحقیقات خود را انجام دهد. وی فیلیپ زلیکو، مورخ دانشگاه ویرجینیا بود که پس از خروج از کمیسیون به عنوان مشاور کاندولیزا رایس به وزارت امور خارجه ایالات متحده رفت.

افرادی که در کمیسیون یازده سپتامبر حضور داشته‌اند، شامل محققان با تجربه اف‌بی‌آی، وزارت دادگستری، اعضای کنگره و سازمان سیا آمریکا بودند. زلیکو اخراج یکی از این افراد را که بارها به محدودیت در تحقیقات درباره نقش عربستان در حادثه یازده سپتامبر، اعتراض کرده بود، از کمیسیون اخراج کرد. وی بعدها، یک کپی از گزارش 28 صفحه‌ای کمیسیون به صورت غیررسمی منتشر کرد. از سویی دیگر، دو تن از محققان که بر اتهامات عربستان سعودی تمرکز کرده بودند، پس از اینکه مشاهده کردند که شواهد مربوط به نقش عربستان در حادثه یازده سپتامبر یا به کلی از گزارش حذف شد و یا به صورت خیلی بی‌اهمیت در پانویس قرار گرفت، بسیار حیرت زده شدند. دولت ایالات متحده عمدتاً اظهارات محققان را درباره از بین بردن شواهد مربوط به عربستان و یا بی‌اهمیت جلوه دادن آنها را رد کرده‌اند.

مهم اینکه؛ کین، همیلتون و زلیکو به روشنی با دیگر اعضای کمیسیون که از تبرئه عربستان سعودی ناراحت بودند و درخواست داشتند که گزارش 28 صفحه‌ای در مورد حادثه یازده سپتامبر منتشر شود، سخن نمی‌گفتند.

کمیسیون در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که یک مخبر اف‌بی‌آی از دو هواپیماربا در سال 2000 میزبانی کرده و حتی به آنها یک اتاق اجاره داده است. وقتی که کمیسیون خواست که با این فرد مصاحبه کند، اف‌بی‌آی از انجام این کار ممانعت کرد و وی را در مکانی نامعلوم نگهداری نمود. بعدها، یکی از مقامات بلندپایه اف‌بی‌آی اعلام کرد که پنهان کردن وی و ممانعت از مصاحبه با او به دستور کاخ سفید انجام شده است.

سناتور باب گراهام که یکی از نامزدهای دموکرات مجلس سنا بود و قبلاً در کمیته اطلاعات این مجلس عضو بوده است، کاخ سفید را به دلیل ممانعت از انجام تحقیقات مستقل توسط کمیسیون یازده سپتامبر و اجازه ندادن به محققان برای مصاحبه با مأمور اف‌بی‌آی که قبلاً میزبان هواپیماربایان بوده است، متهم کرد.

برخی دیگر از مقامات ایالات متحده نیز اعلام کردند که کاخ سفید به صورت عامدانه اجازه نداد شواهدی که به صورت مسقیم یا غیرمستقیم به حادثه یازده سپتامبر مربوط می‌شدند، مورد بررسی دقیق قرار گیرند.

رئیس سابق بخش مهندسی حریق سازمانی که مسئولیت بررسی علت سقوط برج‌های دوقلو را برعهده داشت، تصریح کرد که شواهد دولت آمریکا پس از بروز حادثه یازده سپتامبر در جهت نابودی شواهدی که برای تعیین علت سقوط مراکز تجارت جهانی لازم بودند، اقدام کرد.

از سویی دیگر، محققان رسمی تا حد زیادی به محل حادثه دسترسی نداشتند و حتی دستیابی به نقشه‌های مرکز تجارت جهانی نیز برای آنها مقدور نبود . کاخ سفید همچنین از انتشار مدل‌های کامپیوتری که نشان می‌داد، چگونه مراکز تجاری سقوط کرده‌اند نیز خودداری کرد.

از بین بردن شواهد درباره حادثه یازده سپتامبر این امکان را برای مهندسان و دانشمندان از بین برد تا بفهمند که واقعاً سقوط برج‌های دوقلو بر اثر چه عاملی رخ داد، آیا مواد منفجره هواپیما و یا آتش سوزی علت آن بود. از سویی دیگر، بررسی دقیق موضوع می‌توانست به جلوگیری از موارد مشابه در آینده نیز منجر شود، امّا؛ از میان بردن شواهد این امکان را نیز از بین برد.

اعضای کمیسیون از محدودیت‌هایی که برای تحقیقات داشتند، ابراز تنفر کردند و خواستار انجام تحقیقات جدید به صورت مستقل شدند. لی همیلتون قائم مقام رئیس کمیسیون می‌گوید: من اصلاً باور نمی‌کردم که در حالیکه ما همه چیز را به درستی فهمیده بودیم، باید اعلام می‌کردیم که بررسی‌ها به شکست انجامیده و نتیجه‌ای به دست نیامده است. وی تصریح کرد که سازمان سیا و احتمالاً کاخ سفید تحقیقات ما را مسدود کرد و به شکست کشاند.

باب کری نیز یکی دیگر از اعضای کمیسیون اعلام کرد که احتمال جایگزین کردن برخی موارد به جای واقعیت‌هایی که ما به آن دست یافته‌ایم، وجود دارد. تیموتی رومر یکی دیگر از کمیسیونرها نیز تصریح کرد که دولت با اعلام اطلاعات نادرست درباره حادثه یازده سپتامبر ما را ناامید کرد. مکس کللند، یکی از اعضای کمیسیون یازده سپتامبر که از عضویت در آن استعفا نمود، بیان کرد: حادثه یازده سپتامبر یک رسوایی ملی است و تحقیقات درباره آن نیز در معرض خطر قرار دارد. وی ادامه داد: سرانجام ما باید بفهمیم که واقعیت این حادثه چه بوده است و چرا این موضوع تا این اندازه برای واشنگتن اهمیت دارد. در سال 2009 مجدد از وی پرسیده شد که آیا به نظر وی باید یک کمیسیون دیگری برای رسیدگی به حادثه یازده سپتامبر تشکیل شود و وی پاسخ داد: من معتقدم که نه یکی بلکه 15 کمیسیون دیگر باید برای بررسی موضوع یازده سپتامبر در کشور تشکیل شود تا به اصل ماجرا پی برده شود.

جان فارمر، مشاور ارشد کمیسیون که رهبری گروه محققان را برعهده داشت، تصریح کرد : نوعی توافق میان دولت‌های درباره مطرح نکردن واقعیت وجود دارد و من وقتی که برخی حقایق را فهمیدم، شوکه شدم که چقدر میان آنچه به ما گفته شده است با واقعیت تفاوت وجود دارد. وی افزود: آنچه به ما و مردم به عنوان واقعیت حادثه سپتامبر گفته شد، دروغی بیش نبود و داستان اصلاً چیز دیگری بود.

باب گراهام، رئیس کمیته تحقیقات در مورد حوادث یازده سپتامبر و باب کری، عضو کمیسیون یازده سپتامبر خواستار ایجاد "کمیسیون دائمی یازده سپتامبر" یا انجام تحقیقات جدید درباره این موضوع برای پی بردن به واقعیت شدند.

ایجاد شواهد دروغین نیز یکی دیگر از مسائلی است که گناهکار بودن ایجاد کننده‌ این شواهد را نشان می‌دهد. کارل لوین، سناتور آمریکایی اعلام کرد که در رابطه با مظنونان حادثه یازده سپتامبر از نوع خاصی از شکنجه‌ها که بیشتر شبیه مدل‌های کمونیستی است، استفاده می‌شد.

بر اساس اخباری که NBC منتشر کرده است، گزارش کمیسیون یازده سپتامبر بر اساس ادعاهای افرادی که به شدت تحت فشار و شکنجه قرار گرفته بودند، تنظیم شد. حداقل چهار نفر از افرادی که نتایج بازجویی آنها در گزارش کمیسیون آورده شده بود، اعلام کردند که ادعاها را برای جلوگیری از شکنجه بیشتر مطرح کرده‌اند و حقیقت نداشته است.

یکی از افرادی که اعترافات وی در گزارش کمیسیون آورده شده است، تحت شکنجه مجبور به امضای اعترافاتی شد که حتی اجازه خوانده آن اعترافات هم به وی داده نشد. اعضای کمیسیون یازده سپتامبر نسبت به صحت اعترافاتی که از شکنجه‌شوندگان گرفته شد، شک و تردید داشته‌اند و حتی هنوز هم این تردیدها ادامه دارد. پولیتزر پرایز، که قبلاً نیز حقایق مربوط به شکنجه در عراق و قتل عام ویتنام را به نگارش در آورده بود، درباره حادثه یازده سپتامبر می‌نویسد که برخی سرنخ‌های اولیه در مورد هویت تروریست‌ها مانند کتابچه راهنمای پرواز که کشف شد، عامدانه از سوی اف‌بی‌آی به جا گذاشته شده است تا روند اصلی ماجرا تحریف شود. وی تصریح کرده است: یکی از مقامات سابق اطلاعات آمریکا به بنده گفت که هر اثری که درباره حادثه یازده سپتامبر کشف شده، عامدانه به جا گذاشته شده است.