شاکری: آرمان روشنفکری، تقدس‌زدایی از جامعه است/ یزدانی خرم: لیبرالم و با اصل ممیزی مخالف

به گزارش خبرنگار فرهنگی نسیم آنلاین ، نشست تخصصی مسئله مندی ممیزی در ادبیات داستانی انقلاب اسلامی با حضور احمد شاکری و مهدی یزدانی خرم عصر امروز در پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات برگزار شد.

در ابتدای این نشست، احمد شاکری، نویسنده و منتقد ادبی گفت: این گونه نیست که بنده موافق مطلق ممیزی هستم چون سیاست ها مختلف است و انتقاداتی هم به برنامه هایی که به خطاهای انسانی برمی گردد وجود دارد.

وی با بیان این که آن چیزی که بنده موافق هستم اصل ممیزی است، افزود: بنده نماینده دولت یازدهم نیستم و نماینده دولت قبل هم نبودم منتقد سیاست های این دولت هم هستم که حضرت آقا تعبیر ولنگاری فرهنگی را برای آن نام بردند.

شاکری اظهار کرد: بررسی ممیزی در ادبیان داستانی بحث طولانی و درازمدتی است؛ مسائل ممیزی متعدد است، آن چیزی که بنده در آن متمرکز شدم بحث مسئله مندی ممیزی در ادبیات انقلاب اسلامی است.

این نویسنده با بیان این که ما اگر در مورد مسئله مندی صحبت می کنیم باید همه مراتب را بدانیم و اولویت بندی کنیم، بیان کرد: وقتی برخی ممیزی را مسئله اول فرهنگ مطرح می کنند این مسئله سیاسی است و حتی میبینیم برخی از نامزدهای ریاست جمهوری آن را به عنوان اولویت اول خود مطرح می کنند در حالی که این مسئله فقط شاید مسئله محفلی باشد که بزرگش کرده اند.

شاکری افزود: اولین رمان خود بنده ممیزی شده است؛ با این وجود مدافع ممیزی هستم جبهه اصلی مقابل ما جبهه شبه روشن فکری است؛ خود ممیزی به عنوان یک قانون به تصویب شورای عالی انقلاب رسیده است؛ بنابراین اصل ممیزی امری مفروغ عنه است و کسانی که با ممیزی مخالفت می کنند با اصل آن مخالف هستند؛ و ریشه آن به سکولاریسمبرمی گردد؛ ما یک جامعه سکولار نیستیم و مسائل ما را فقه و شرع تعیین می کند؛ و ممیزی هم از آن نشات می گیرد.

این نویسنده با بیان این که مراتب موضوعات ممیزی می توانند بر اصولی پایبند باشد بیان داشت: مفاد قانونی ممیزی، مبانی ممیزی، مرجع اعمال ممیزی، ممیزان، مراحل ممیزی، مبانی ممیزی، مسائلی هستند که باید به ان توجه شود.

شاکری با انتقاد از جریان روشنفکری افزود: جریان شبه روشنفکری هیچ گاه در جایگاه دفاع از ممیزی دولت ها را مسئول جلوگیری از انتشار آثار خلاف عفت عمومی ، آثار سیاه نمای دفاع مقدس و انقلاب اسلامی آثار تقدس زدا و معارض با مبانی اعتقادی نداشته است.

وی افزود: این گروه می گویند ممیزی باعث رکود و سکوت ادبیات شده است و همین ها برخی کتاب ها را در آن سوی مرزها چاپ کرده اند باید پرسید این کتاب ها چه دردی از ادبیات داستانی باز کرده است؟

این کارشناس ادبیات داستانی افزود: باید در اینجا به دوگانه های باید های آرمانی و نباید های زمینی ممیزی اشاره کنم، تردیدی نیست که ممیزی به عنوان اهرم بازدارنده درصدد رفع اموری از ادبیات داستانی است؛ که حداقل ها را در ادبیات داستانی غیر مضر تامین می نمای.

شاکری، بیان کرد: جامعه آرمانی شبه روشنفکری، جامعه تقدس زدایی شده است و تجربه نشان داده مسیر ادبیات داستانی شبه روشنفکری به سمتی است که ممیزی جلوی سیاه نمایی این جبهه را گرفته است.

این کارشناس ادبیات در انتها گفت: از میان دوازده رکن هندسه معرفتی ادبیات داستانی مقوله ممیزی ذیل مسائل حوزه نشر قرار می گیرد؛ نمی توانید شروع به نقد کنید بدون اینکه نظریه پردازی داشته باشید، حتی اگر ممیزی مسئله اول باشد باز هم بدون نظریه پردازی نمی توانید به این مسئله بپردازید.

مهدی یزدانی خرم به عنوان دیگر سخنران این نشست با بیان این که خوشحال است که جمهوری اسلامی به او اجازه شرکت در این نشست را داده است، گفت: من به کلمه ممیزی اعتقاد ندارم، معنای این کلمه سانسور است چون مدیران نمی خواستند که این این واژه با توجه به عقبه آن باشد کلمه ممیزی انتخاب شد.

وی نگاه حاکمیت به این مقوله را مانند نگاه شوروری دانست و گفت: بعد از انقلاب قرار است که نویسنده ها ازاد باشند با نزدیک شدن به جنگ نویسندگان مستقل کارشان سخت تر شد اما نویسندگانی حکومتی اومدند ، که با پول گرفتن کار نویسندگان ازاد را سخت کردند.

یزدانی خرم با بیان این که من لیبرال هستم و ابایی هم از گفتن آن ندارم بیان کرد: امری به نام سانسور از ساختار فکری جمعوری اسلامی باید خارج شود.یزدانی خرم با انتقاد از عملکرد دولت در دهه 60 به دفاع از دولت اصلاحات پرداخت و بیان کرد: در دوران اصلاحات اوضاع بهتر شد، نتیجه آن هم پویایی جامعه را در پی داشت.

این نویسنده، خواستار حذف ممیزی شد و گفت: به نظر من سانسور در اوایل دهه ٦٠ به وجود امد تا جلوی نگاه های منتقد به انقلاب و جنگ گرفته شود؛ و این خیلی ها را نابود کرد؛ یک جا نگاه سانسور است و یک نگاه امنیتی است که خیلی از سانسور بدتر است. سانسور اینجا نشانه ترس است، اگر سانسور حذف شود مثل همه جهان دادگاه هایی می تواند به وجود بیاید تا اگر کتابی مشکلی داشت در آم حل شود.

وی با تقسیم نویسندگان به حکومتی و غیرحکومتی بیان کرد: باید جمع بندی کنم، نویسندگان غیرحکومتی اعتقادی به سانسور ندارند؛ ما با سانسور مخالفیم چون سانسور رفتاری تهدیدکننده و ضد رفتار است .

یزدانی خرم در انتها حتی از کانون نویسندگان هم انتقاد کرد و گفت: ما صنفی به اسم نویسندگان نداریم؛ البته این را هم بگویم که کانون نویسندگان را قبول ندارم چون یک عده ای بودند که شاید اسم برخی از انها را نمی توان نویسنده گذاشت.