نقدی بر نشان جدید وزارت امور خارجه

نسیم آنلاین : محمدیاراحمدی در مطلبی در صفحه شخصی خود نوشت:

علی‌القاعده باید نشانی با چنین اهمیتی باید از مسیر مسابقه طراحی و مشارکت‌جویی از جامعه طراحان ایرانی حاصل می‌شد ولی الان حتی طراحش مشخص نیست. فارغ از قضاوت سلیقه‌ای حاصل کار (که من نپسندیدم)، به نظرم مسیر طراحی این نشان به گواه مستنداتش معیوب است.

در فرایند هویت‌سازی ابتدا مفاهیم الهام‌بخش و شخصیت مجموعه تعریف می‌شود بعد بر اساس آن طراحی اجزای هویت بصری (همچون نشان، رنگ‌ها و ...) شروع شود. درحالی‌که طبق مستندات طراح ابتدا نشان را از ترکیب دو ماده اولیه «ستاره هشت‌پر اسلامی» و نشان «جمهوری اسلامی» طراحی کرده است؛ سپس مفاهیمی مثل استقلال، جایگاه میانه جغرافیایی و فرهنگی و گشودگی به سمت غرب و شرق را برای آن تعریف کرده است.

از این فرایند اشتباه طراحی که بگذریم، جای خود «ایران» به عنوان کشور/تمدنی با تاریخ، هنر و نشانه‌های بصری خاصش گُم است و هر دو ماده اولیه استفاده شده صرفا دلالت‌های سیاسی/دینی دارند. آیا نمی‌توان از طراح پرسید که چرا کنار نشانه‌های دینی و سیاسی اثری از نشانه‌های تاریخ باستانی ایران نیست، خصوصا وقتی این یکی از وجوه تمایز خاص ایران با بسیاری از کشورها نوتاسیس جهان است؟

کهن‌الگو‌ها ما را به تاریخ و تجربه‌ی جمعی مشترکی مرتبط می‌کند که ما را به عنوان یک ملت به هم پیوند می‌زند. به گمان من این همه اصرار به نوگرایی منقطع در همه عرصه‌ها فقط ما را سرگردان‌تر و ناآشناتر می‌کند. عطش عجیبی برای تازه بودن و متفاوت بودن و پوست انداختن داریم.

فرایند طراحی وقتی اشتباه و ناقص و صرفا یک طراحی فرمال حسی باشد، خروجی فرقی نمی‌کند نشان وزارت خارجه جمهوری اسلامی باشد یا گروه موسیقی روسی Obladaet.