توافق سازش امارات؛ علیه ایران!

نسیم آنلاین ؛ علیرضا فقیهی راد: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا اولین فردی بود که توافق سازش میان امارات و رژیم صهیونیستی را از کاخ سفید بصورت رسمی اعلام و خبر از عادی سازی کامل روابط و توافقات در حوزه های مختلف امنیتی، اقتصادی و گردشگری داد. این خبر امروز با اولین پرواز رسمی از تل آویو به سمت ابوظبی پایتخت امارات تکمیل شد و در جهان و بخصوص کشورهای منطقه و گروه های مقاومت فلسطینی بازتاب زیادی داشت.

هرچند امارات و رژیم صهیونیستی حداقل از سال 2015 روابط مخفیانه ای داشتند اما امروز رسما با وساطت و بازیگری آمریکا این روابط جنبه علنی و رسمی پیدا کرد. امارات پس از مصر که در قالب پیمان کمپ دیوید در سال 1978 و اردن در قالب پیمان وادی عربه در سال 1994 با رژیم صهیونیستی صلح کردند، سومین کشور عربی است که با این رژیم جعلی بصورت رسمی توافق صلح امضا می کند.

پیرامون اهداف و چرایی این توافق و همچنین اهمیت زمانی این توافق نکات و مولفه های متعددی قابل طرح است. اعم از تسریع یا تضعیف طرح الحاق و معامله قرن، عادی سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، ایجاد دستاورد برای سیاست خارجی ترامپ و نتانیاهو، دستیابی امارات به تسلیحات و تکنولوژی های پیشرفته نظامی امنیتی و... را می توان نام برد که در جای خود قابل بررسی است.

اما حضور مستقیم و بازیگری آمریکا برای انجام این توافق از منظر راهبردهای آمریکا در جهت مهار ایران و ایجاد موازانه منطقه ای علیه ایران و با هدف حفظ امنیت رژیم صهیونیستی و تضعیف جبهه مقاومت سوی دیگر ماجراست. برای بررسی اهداف کلان این توافق جهت مهار ایران باید نگاهی به آخرین سند امنیت ملی آمریکا در سال 2017 انداخت.

در آخرین سند راهبرد امنیت ملی آمریکا که راهنما و هدایت گر مسیر اصلی سیاست خارجی آمریکا است و در دسامبر2017 منتشر شد، ایران در کنار کشورهایی مانند کره شمالی، روسیه و چین به عنوان تهدیدها و چالش های اصلی آمریکا در سطح بین المللی و منطقه ای مطرح شده است. هدف اصلی در این سند، امنیتی سازی و مطرح کردن ایران به عنوان تهدید امنیت جهانی و منطقه ای است. در همین راستا در سند امنیت ملی آمریکا نام ایران 17 بار تکرار شده است.

در این سند، ذیل قسمت «راهبرد منطقه‌ای»، در مورد همه‌ی مناطق جهان شامل منطقه «هند-آرام»، «اروپا»، «خاورمیانه» (غرب آسیا)، «آسیای مرکزی و جنوبی»، «نیمکره غربی» و«آفریقا» ارائه برنامه شده است. در تمام این مناطق نیز قدرت‌های رقیب و متخاصم ایالات‌متحده مشخص‌شده‌اند. در منطقه غرب آسیا به نقش ایران اشاره شده است که نشان می‌دهد آمریکا ایران را یک قدرت منطقه‌ای می‌داند. مجموعه سیاست‌ها و برنامه‌های اعلام‌شده برای مناطق مختلف جهان، در جهت حفاظت و حراست از شأن هژمونی و سلطه طلبانه آمریکا قرار دارد .

در بخش منطقه غرب آسیا محور اصلی در کنار هم قراردادن ایران و گروه های تروریستی به عنوان تهدیدات اصلی منطقه و لزوم پیوند و اتحاد بین کشورهای عربی و اسرائیل برای مهار و مقابله با این تهدیدات است. لذا نقطه کانونی این بخش امنیتی کردن چهره جمهوری اسلامی ایران و از طرفی استفاده از فرصت همسویی کشورهای عربی و اسرائیل برای ایجاد توازن در منطقه و مهار ایران می باشد. آمریکا ذیل این راهبرد، موازانه فراساحلی ( Offshore balancing ) را به عنوان ابزار مهار ایران در منطقه غرب آسیا در اولویت خود قرار می دهد.

در سند استراتژی امنیت ملی آمریکا بر پنج موضوع به عنوان مولفه های اصلی تهدید ایران تاکید شده است:

1. حمایت ایران از تروریسم و مطرح ساختن آن به عنوان اصلی ترین دولت حامی تروریسم

2. مداخله و توسعه نفوذ ایران در منطقه و تمرکز بر ایران به عنوان عامل اصلی بی ثباتی در خاورمیانه

3. توسعه توان موشکی ایران به عنوان تهدید اساسی برای متحدین آمریکا در خاورمیانه و اروپا و منافع حیاتی آمریکا

4. قابلیت ها و ظرفیت های هسته ای بالقوه ایران و توانمندی آن برای تولید بمب هسته ای به عنوان تهدیدی برای امنیت جهانی

5. فعالیت های سایبری مخرب

بخش منطقه خاورمیانه سند راهبرد امنیت ملی آمریکا در واقع براساس «نخست اسرائیل» تدوین شده است. به گونه ای که در این بخش تلاش می شود ضمن عادی سازی از وضعیت اسرائیل در منطقه، ایران را به عنوان تهدید اصلی منطقه مطرح کند. این سند با تاکید بر «تهدید ایران» مناقشه اساسی اسرائیل-فلسطین را کم اهمیت تر جلوه می دهد و ریشه منازعات در خاورمیانه را نه مناقشه فلسطین بلکه «اقدامات مخرب ایران» و «افراط گرایی» طرح می کند. در سند راهبردی بصورت مشخص آمده است: «برای نسل ها، مناقشه بین اسرائیل و فلسطینی ها به عنوان بزرگ ترین عامل مانع صلح و رفاه در منطقه قلمداد شده است. امروز، تهدیدات از جانب سازمان های تروریستی جهادی و تهدید از ناحیه ایران باعث شده است تا اسرائیل دیگر به عنوان عامل مشکلات منطقه شناخته نشود»

براساس سند راهبرد امنیت ملی آمریکا محورهای اصلی سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران در منطقه بطور مختصر حول دو محور اصلی است:

1. منسجم کردن جبهه عربی در مقابل ایران و تقویت آن با مرکزیت شورای همکاری خلیج فارس

2. کمرنگ کردن تهدید اسرائیل و بسترسازی برای شکل دهی به ائتلاف عربی-اسرائیلی در برابر ایران

سیاست منطقه ای آمریکا ذیل راهبرد فشار حداکثری در قبال ایران در چارچوب مقابله با نفوذ و بسط ایدئولوژی اسلام سیاسی جمهوری اسلامی ایران در منطقه تعریف شده است و برای دستیابی به اجماع مناسب در تقابل با ایران ، ترامپ با همکاری امارات، عربستان و برخی کشور های عرب حوزه خلیج فارس ابتدا به دنبال امنیتی کردن چهره جمهوری اسلامی است و از سوی دیگر به دنبال عادی سازی و همسویی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی جهت ایجاد موازنه فراساحلی در برابر ایران و تضعیف گروه های مقاومت است.

و همین امر است که اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا خیلی صریح اهداف توافق سازش امارات و رژیم صهیونیستی را اینگونه بیان می دارد: «گرچه طرفین در ظاهر بر همکاری‌های تجاری، علمی و دیپلماتیک تأکید کرده‌اند ولی هدف اصلی، همکاری امنیتی در برابر ایران است. برخلاف ادعای بن‌زاید، این توافق عملاً ارتباطی به مسأله الحاق کرانه باختری ندارد.»

برای انعقاد این توافق سازش جراد کوشنر داماد و مشاورارشد ترامپ به همراه رابرت اوبرایان مشاور امنیت ملی آمریکا شخصا در اولین پرواز مستقیم از تل آویو به ابوظبی حاضر می شوند و کوشنر در فردوگاه ابوظبی می گوید: «به نظر ما، در حال حاضر ایران بزرگترین خطر برای منطقه است.»

همچنین اخیرا کانال یازده تلویزیون رژیم صهیونیستی از سند وزارت استخبارات رژیم صهیونیستی پیرامون مهم‌ترین محورهای احتمالی همکاری میان تل‌آویو و امارات پرده برداشت و گفت: «تهدیدهای مستقیمی که امارات و اسرائیل با آن مواجه هستند، مشابه است و از یک منبع، ایران، نشأت می‌گیرد. امضای توافق با امارات این امکان را فراهم می‌آورد که برخی کشورهای حاشیه خلیج [فارس] به این ائتلاف بپیوندند به طوری که ائتلافی نظامی میان اسرائیل و این کشورها در مقابله با ایران ایجاد شود.»