ماجرای قطع دست شیعیان برای زیارت امام حسین(ع)
بیتردید عزاداری محرم را نباید تعطیل کرد ولی برگزاری مراسم سوگواری عاشورا همچون گذشته نه تنها مخالف قواعد دینیای است که حفظ جان افراد را بر انجام مناسک دینی مقدم میدارد، بلکه جان دیگران را نیز به خطر میاندازد و نوعی حقالناس است. بر فرض که حکایت قطع دست شیعیان برای زیارت واقعی باشد و ائمه(ع) نیز آن را تایید کرده باشند، زیارت آن شیعیان، جان دیگران تهدید را نمیکرد و خطری برای امنیت بهداشتی جامعه نداشت.
حجتالاسلام مهدی مسائلی در صفحه مجازی خود نوشت: اخیرا کلیپی از سید مهدی فقیه امامی منتشر شده که وی توصیه به شرکت در مجالس عزاداری حتی با احتمال سرایت ویروس کرونا میکند، وی برای توجیه این موضوع به ماجرای قطع دست شیعیان برای زیارت امام حسین(ع) استناد میکند و این کار را نوعی جانبازی در راه ائمه(ع) میداند.
اما در منابع حدیثی و تاریخی گزارشی از قطع دست برای زیارت امام حسین(ع) وجود ندارد.
در گزارشهای تاریخی آمده است که متوکل قبر امام حسین را تخریب نموده و از زیارت آن حضرت منع میکرد، ولی در هیچ گزارشی شرط کردن قطع دست برای زیارت وجود ندارد.(مروج الذهب، ج۴، ص۵۱) بر فرض هم که چنین داستانی در گزارشهای تاریخی آمده باشد چون این رفتار مورد تایید امام معصوم نیست، نمیتوان آن را دلیلی بر جواز تحمل آسیب بدنی برای زیارت امام حسین(ع) قرار داد. حقیقت اینکه حفظ جان حتی مقدم بر اظهار عقاید دینی و انجام همهی مناسک مذهبی است آنگونه در روایت آمده است که حتی میتوان برای حفظ جان به اولیای الهی ناسزاگویی کرد. چنانچه امیرالمومنین(ع) میفرماید: "روزگاری فرا میرسد که شما را به ناسازاگویی به من فرا میخوانند، به من ناسزا گویید که حفظ جانتان در آن است."(کافی، ج۳، ص۵۵۳)
در الگوسازی دینی نباید به رفتار شیعیان اکتفا کرد، زیرا شیعیان ممکن است از روی شدت محبت، مرتکب رفتارهایی شوند که نه تنها مورد توصیهی دین نیستند، بلکه مذموم نیز هستند.
در رفتارهای دینی باید به محکمات روایی و اصول رفتاری دین پایبند باشیم و با داستان و حکایت و حتی یک روایت خاص از آنها عدول نکنیم.
بیتردید عزاداری محرم را نباید تعطیل کرد ولی برگزاری مراسم سوگواری عاشورا همچون گذشته نه تنها مخالف قواعد دینیای است که حفظ جان افراد را بر انجام مناسک دینی مقدم میدارد، بلکه جان دیگران را نیز به خطر میاندازد و نوعی حقالناس است. بر فرض که حکایت قطع دست شیعیان برای زیارت واقعی باشد و ائمه(ع) نیز آن را تایید کرده باشند، زیارت آن شیعیان، جان دیگران تهدید را نمیکرد و خطری برای امنیت بهداشتی جامعه نداشت. تکمله داستانی در سایت های اینترنتی در قالب مقالات روزنامه ای نقل شده که ماجرای قطع دست شیعیان برای زیارت امام حسین ع را به کتاب مروج الذهب مسعودی نسبت میدهد، ولی در این کتاب چنین مطلبی وجود ندارد، حتی بعضی آدرسهایی که آنها از کتابهای نویسندگان معاصر بیان کردهاند وقتی من به این کتابها مراجعه کردم، دیدم در این کتابها نیز این داستان و حتی اشارهای به آن وجود ندارد و گویا بعضی خواستهاند برای این داستان سندسازی کنند. بر این نکته تاکید کنم که بنده خدشهای نسبت به بغض متوکل بر بارگاه حسینی ع و زیارت آن حضرت نکردم، طبق اسناد تاریخی متوکل مانع زیارت امام حسین ع میشد و زائران را به زندان تهدید میکرد، اما خلاف منطق است که متوکل با قطع دست اجازه زیارت بدهد، زیرا اگر اصل زیارت به ضرر متوکل بود، زیارت با قطع دست بسیار بیشتر به ضرر او تمام میشد. خلفای بنی العباس طاغی بودند ولی به هر حال از سیاست نیز بهره ای داشتند.