انتقاد یا اتهام؟ مسئله این است!
همانطور که انتقاد رهبر انقلاب از هر شخصیتی در نظام، به معنای خارج شدن آن شخص از دایره ولایت و نظام نیست؛ تعریف رهبر انقلاب هم از هر شخصیتی به معنای تایید صد در صدی آن شخص نیست. تهمت و اتهام زنی بی اساس به هر شخص، مغموم است اما هیچکس حتی لاریجانی نباید با انتصاب به رهبر انقلاب خود را از انتقاد مبرا بداند.
نسیم آنلاین ؛ حمیدرضا اکبری: اکبر اتباعی طبری مردی که در 20 سال گذشته در قوه قضائیه بوده و از مدیران ارشد هاشمی شاهرودی رئیس اسبق قوه قضائیه و معاون اجرایی حوزه ریاست در زمان صادق آملی لاریجانی رئیس سابق قوه قضائیه بوده است. زاکانی نماینده مجلس نهم و یازدهم از فسادهای طبری در مناظره ای سخن گفت که با واکنش صادق لاریجانی در کسوت ریاست مجمع تشخیص روبرو شد. لاریجانی اتهام زدن بدون سند را غیر اخلاقی خواند و در قالب نامه ای نوشت: «برخی از اتهامات مطرح در مورد معاون اجرایی حوزه ریاست قبلا در دادسرا بررسی شده و کذب بودن آن محرز شده بود. رئیس قوه قضاییه پیشین هم خود مستقلا آنها را بررسی و خلاف بودن آنها برای وی محرز شده بود. مدعیان اگر مدعی وجود اتهاماتی دیگر هستند چرا در طول ده سال آنها را با رئیس قوه قضاییه درمیان نگذاشته اند»؟
با این وجود اما هفت روز پس از آن‌که آیت الله رئیسی جانشین آملی در ریاست قوه قضائیه شد طبری برکنار و بعد از مدتی هم بازداشت شد.
محسنی اژه‌ای: اگر فسادهای طبری در گذشته برای مدیران عالی قوه مثل رئیسی محرز می‌شد؛ قطعا طبری زودتر دستگیر می‌شد
محسنی‌اژه‌ای معاون اول قوه قضائیه علت دستگیر نشدن طبری در گذشته را محرز نبودن فساد او و مستندات ضد و نقیض در رابطه با طبری بیان کرده است و گفته است: آیا فساد طبری به گونه‌ای بود که روشن و مشخص باشد؟ پاسخ اینجا منفی است. وی در فساد خود بسیار پیچیده عمل می‌کرد و بدون تحقیقات مفصل یک سال اخیر، اقداماتش ظهور و بروز نداشت. البته همیشه شایعاتی مطرح بود اما این شایعات به حدی نبود که مورد قضاوت قرار بگیرد. اگر تخلفات طبری پیش از این برای ریاست سابق قوه قضاییه و مدیران عالی قوه و حتی خود آیت‌الله رئیسی که در بیست سال گذشته سمت‌های بالای قضائی داشتند محرز می‌شد، قطعاً اکبر طبری خیلی زودتر دستگیر و تعقیب قضایی می‌شد.
از فساد طبری تا تعدی به لاریجانی
پس از دستگیری طبری انتقادات زیادی به صادق آملی لاریجانی و دوره 10 ساله ریاستش بر کرسی دستگاه قضا وارد شد. عده ای فساد طبری را نتیجه سوء مدیریت لاریجانی در کنترل نکردن زیر دست‌هایش می‌دانستند و عده ای هم پا را فراتر گذاشته و حتی او را عامل فسادهای طبری دانستند. پس از بالا گرفتن انتقادات و البته برخی اتهامات از سوی افراد مختلف به لاریجانی، رهبر انقلاب در دیدار سالانه خود با دستگاه قضا در حضور رئیسی رئیس قوه قضائیه، ضمن حمایت از حرکت دستگاه قضا در برخورد با فساد به موضوع تعدی به افراد بی گناه نیز اشاره کردند. ایشان در رابطه با پرونده فساد در قوه قضائیه از زحمات لاریجانی رئیس پیشین دستگاه قضا تشکر و اهانت‌هایی که به وی شده بود را کار درستی ندانستند و گفتند: «من البته اینجا این را هم عرض بکنم که در این برهه‌‌ی اخیر، در همین دادگاه اخیری که در قوه قضائیه مطرح است، به بعضی از بزرگانِ پاک‌دستِ قبلی قوه قضائیه اهانت شد و به آنها ظلم شد؛ یعنی واقعاً جفا شد به آنها که نبایستی این کار می‌شد و نباید بشود. البته خطاب من به افراد مؤمن، جوانهای مؤمن است، و الا آن کسی که معاند است با او نمیشود کاری کرد. بعضی‌ها هستند که فرض کنید انتقام مواضع محکم انقلابی فلان شخصیت را وقتی که در آن مقام نیست میخواهند از او بگیرند؛ با آنها من کاری ندارم، خطاب من به مردم مؤمن و مردم متدین و جوانهای خوبی است که میخواهند بر طبق حق رفتار بکنند؛ مراقب باشند تعدی نکنند، جفا نکنند، ظلم نکنند. همین حرکت مبارزه‌ی با فساد که الان بحمدالله به این خوبی در قوه‌ی قضائیه خودش را دارد نشان میدهد خب در زمان جناب آقای آملی شروع شد؛ یعنی ایشان شروع‌کننده‌ِی این حرکت بودند؛ هم در داخل قوه‌ی قضائیه و هم در بیرون قوه قضائیه؛ اینها نبایستی از نظر دور باشد».
برداشت‌های متفاوت از صحبت‌های رهبری در رابطه با آملی لاریجانی
صحبت‌های رهبر انقلاب مبنی بر تعدی نکردن و ظلم نکردن به افراد مختلف از جمله صادق لاریجانی رئیس پیشین قوه قضائیه، موجب شد گروه‌ها و افراد مختلف برداشت‌های متفاوتی از این مسئله داشته باشند.
عده ای با تعریف‌های خود از ولایتمداری هرگونه انتقاد نسبت به لاریجانی را مخالفت با ولایت فقیه و اشتباه می‌دانند و عده ای دیگر ضمن مخالفت با لاریجانی صحبت رهبر انقلاب در مورد لاریجانی را مورد انتقاد قرار می‌دهند و معتقدند رهبری نباید این صحبت را مطرح می‌کرد زیرا راه برای پرسش از لاریجانی بسته شده است. اما واقعیت چیست؟
با نگاهی به منش رهبر انقلاب در طول دوران رهبری خود به وضوح مشخص می‌شود ایشان از افرادی که قدمی برای نظام برداشته اند همواره حمایت کرده اند و آنها را در دایره نظام جای می‌دهند و در عین حال هیچگاه کسی را از پرسشگری و انتقاد از این افراد منع نمی‌کنند. به عکس، رهبر انقلاب چه در دیدار با مسئولین چه در دیدار با مردم و دانشجویان و... همواره تاکید کرده است هیچ مسئولی حتی منصوبین خود رهبری هم حق ندارند خود را از پرسش و انتقاد مبرا بدانند.
مسئله تهمت و اتهام زنی با انتقاد متفاوت است
رهبر انقلاب در سال 88 پس از مناظرات تلوزیونی احمدی نژاد و میرحسین موسوی، در نماز جمعه نسبت به اتهاماتی که به‌هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری مطرح شده بود انتقاد کردند و گناه پسر یا وابستگان به این افراد را جدای از خود این افراد دانستند و به تعریف از خدمات این دو پرداختند. در واقع رهبر انقلاب نسبت به اتهامات بی اساسی که به رفسنجانی زده شد محکم ایستادند اما هیچگاه انتقاد به هاشمی و ناطق نوری را منع نکردند. رهبر انقلاب همواره در طول مذاکرات هسته ای از تیم مذاکره کننده در دولت روحانی حمایت و تعریف می‌کرد و همواره خود منتقد روش مذاکراتی آنها بود. ایشان انتقاد به تیم مذاکره کننده را به هیچ وجه منع نکردند و گاها به دولت نیز توصیه می‌کردند که پای انتقادات کارشناسی افراد بنشینند.
آملی لاریجانی شخصیتی که منتقدین خود را قالبا مغرض می‌خواند. او برای افکار عمومی ارزش زیادی قائل نیست. آملی لاریجانی هرچند زحمات زیادی در قوه قضائیه کشیده است، اما اصلاحات او در طی این سال‌ها بسیار جزئی بوده است. لاریجانی تحت تاثیر اطرافیان در رابطه با پرونده طبری درست اقدام نکرده است از این باب به او انتقاد وارد است اما نمی‌توان به دلیل این قصور به آملی لاریجانی تهمت فساد زد.
باید توجه داشت هر مسئول در هر جایگاهی باید خود را برای سوال و انتقاد از سوی مردم آماده کند. در حالت کلی ضمن باز بودن باب انتقاد به همه مسئولین باید به این نکته توجه کرد که اگر قرار باشد فساد در یک دستگاه عریض و طویل به عنوان فساد تمام آن دستگاه و ریاست آن منصوب شود؛ تقریبا هیچ شخص و دستگاه و حتی قوه‌ای یافت نخواهد شد که سالم باقی بماند.
بنابراین در حالت کلی همانطور که انتقاد رهبر انقلاب از هر شخصیتی در نظام به معنای خارج شدن آن شخص از دایره ولایت و نظام نیست؛ تعریف رهبر انقلاب هم از هر شخصیتی به معنای تایید صد در صدی آن شخص نیست. تهمت و اتهام زنی بی اساس به هر شخص، مذموم است اما هیچکس حتی لاریجانی نباید با انتصاب به رهبر انقلاب خود را از انتقاد مبرا بداند.
