آقایان؛ جنازه برجام را دفن کنید!
مجلس شورای اسلامی باید تنظیم طرح خروج ایران از برجام را در اولویت قرار دهد تا همانگونه که در سال پایانی دولت اصلاحات، بنابر تأکید مقام معظم رهبری جبران عقب‌ماندگی‌های ناشی از مذاکرات شروع شد، شاهد باشیم پیش از پایان عمر سیاسی دولت کنونی، روند عقب‌نشینی از حقوق ملی پایان یافته و روال پیشرفت هسته‌ای هر چه سریع‌تر آغاز گردد.
نسیم آنلاین ؛ علی ریاحی پور: در حالی بیش از چهارسال از انعقاد توافقنامه برجام می‌گذرد که شاهد هستیم آمریکایی‌ها علاوه بر عدم پایبندی به تعهدات خود در این سال‌ها و اقدام به نقض توافق و وضع تحریم‌های گسترده علیه ملت ایران در طول مذاکرات، ماه هاست که رسماً از برجام خارج شده‌اند.
از طرف دیگر کشورهای اروپایی نیز به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرده و اساساً بود و نبودشان در برجام تفاوتی برای ایران نمی‌کند و این روزها نیز شاهد تصویب قطعنامه محکومیت ایران با اتفاق آرا در شورای حکام آژانس نیز بوده ایم. این همه در حالی است که عملا ایران؛ خود با خود در حال ادامه دادن برجام بوده و بر همه تعهدات خویش ملتزم؛ و پیشرفت هسته‌ای‌اش را متوقف کرده است.
هر چند این خبط تاریخی را حاصل عملکرد تیم مذاکره‌کننده و دولت به اصطلاح تدبیر و امید می‌دانیم، اما نمی‌توان اقدام مجلس وقت را در تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام فراموش و از حافظه و تاریخ سیاسی کشور پاک کرد.
به راستی با کدام عقل سلیمی ماندن در برجام توجیه می‌شود؟ آیا وقت آن نرسیده است که بازی با منافع ملی را پایان دهیم؟ آیا نباید برای یک بار هم که شده مجلس در ماجرای برجام و عواقب حاصله از آن ورود جدی و انقلابی داشته باشد؟
ماحصل تعلیق، اکسید، بتن‌ریزی و سرجمع، مذاکرات منتج به برجام چه بود؟ سه کشور اروپایی حاضر در مذاکرات برجام، چرا به‌جای فعال کردن کانال مالی INSTEX (در حداقلی ترین حالت) ، ایران را که بزرگترین برنامه شفاف‌سازی تاریخ آژانس را اجرا کرد، اینگونه محکوم کردند؟ تکلیف هزینه کم‌نظیری که در قالب امتیاز به طرف‌های مقابل برجام داده شد، چه می‌شود و چه‌کسی پاسخگوی این توهین بین‌المللی است؟چرا، با کدام منطق و چگونه می‌توان تحرک اروپایی ها را در سال پایانی دولت اعتدال، تحلیل کرد؟
اکنون پس از مسجّل شدن چند صد بارۀ دشمنی‌های آمریکا با ملت ایران در تصویب طرح‌های ضدایرانی و تحریم‌های ظالمانه و دنباله‌روی بی‌چون‌وچرای کشورهای غربی از این سیاست‌های ضد بشری، آیا زمان آن نیست که مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده این ملت، در اقدامی متقابل و عزت‌مندانه با تصویب قوانین و لوایح ضدآمریکایی و ضدصهیونیستی به مقابله با تجاوز آشکار این دولت‌ها بپردازد و مرزبندی خود را با بیگانگان در عمل نمایان سازد؟ این عقب نشینی ها پی در پی و عدم پاسخ در خور چه پیامی را به طرف مقابل مخابره می کند؟ واکنش های بی دردسر و بی مخاطره دولتی ها برای طرف مقابل آیا باعث حصول اطمینان از عدم برخورد ایران برای طرف غربی نمی شود؟
مجلس می‌تواند از ظرفیت اسناد بالادستی خود استفاده کند. در بند سوم قانون اقدام متقابل و متناسب جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام چنین آمده است: «پایه برنامه جامع اقدام مشترک بر همکاری و احترام متقابل قرار دارد و هرگونه اقدام مبتنی بر فشار و تهدید به هر بهانه ای به خاطر اجرای برجام و یا غیر آن با تشخیص شورای عالی امنیت ملی موجب تجدیدنظر در این همکاری می شود و لازم است در آن صورت مطابق مصوبات این شورا اقدامات متقابل در نظر گرفته شود.» مجلس اگر عزمی مصمم داشته باشد و بتواند در میان نمایندگان اجماعی را شکل دهد یقینا در چانه زنی های خود با شورای عالی امنیت ملی موفق تر است.
و یا در مشروط نامه رهبری می‌خوانیم: «در سراسر دوره‌ی هشت‌ساله، وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته‌ی تروریسم و حقوق بشر) توسّط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظّف است طبق بند ۳ مصوّبه‌ی مجلس، اقدامهای لازم را انجام دهد و فعّالیّتهای برجام را متوقّف کند.»
مجلس شورای اسلامی باید تنظیم طرح خروج ایران از برجام را در اولویت قرار دهد تا همانگونه که در سال پایانی دولت اصلاحات، بنابر تأکید مقام معظم رهبری جبران عقب‌ماندگی‌های ناشی از مذاکرات شروع شد، شاهد باشیم پیش از پایان عمر سیاسی دولت کنونی، روند عقب‌نشینی از حقوق ملی پایان یافته و روال پیشرفت هسته‌ای هر چه سریع‌تر آغاز گردد.
چنان که در همان مقطع فرمودند: «من همان وقت در جلسه مسئولین گفتم اگر چنانچه بخواهند به این روند مطالبه پی‌درپی ادامه بدهند، من خودم وارد میدان می‌شوم. همین کار را هم کردم. بنده گفتم که این روند عقب‌نشینی باید متوقف و تبدیل شود به روند پیشروی و اولین قدمش هم باید در آن دولتی انجام بگیرد که این عقب‌نشینی در آن دولت انجام گرفت و همین کار هم شد.»
یا لااقل برای یکبار هم که شده شخص وزیر خارجه را به عنوان عامل اصلی این خسارت محض استیضاح کرده و از او پاسخ بخواهید تا تاریخ خود نسبت به کرده آقایان قضاوت کند.
