حیدر مستخدمین حسینی

فقر نتیجه سیاست‌های تبعیضی و فشل اقتصادی دولت است

کدخبر: 2355859

با اینکه در اواخر خردادماه سال 99 هستیم اما دولت در شرایط کرونایی نیز برنامه‌ریزی درستی برای اقتصاد فعلی کرونایی و اقتصاد کاملاً تحریم شده ی جنگی ندارد. دولت بارها و بارها عنوان کرده که برای مقابله با شرایط سخت اقتصادی و معیشتی برنامه‌های مختلفی دارد اما این برنامه‌ها و بسته‌های حمایتی هیچ‌گاه محقق نشده است.

نسیم آنلاین : فقر اقتصادی افزایش یافته و شکاف طبقاتی در دولت آقای روحانی افزایش یافته است. هرچند اعلام فقیرترشدن بخش وسیعی از مردم ایران نیازی به آمار و ارقام و بیان آن از سوی رسانه‌ها ندارد. بی‌شک مردم روزانه فقیرترشدن خود را به چشم سر و با گزشی که از نیش تورمی قیمت‌ها می‌چشند احساس می‌کنند. هرچند دولت شعار و وعده‌های رنگینی داد اما رنگ از رخ سفره و روی مردم برداشته شد؛ اینکه چرا به اینجا رسیدیم و افزایش آمار فقر و فلاکت درایران ناشی از کدام سیاست‌گذاری‌های دولت آقای روحانی است در گفت‌وگو با حیدر مستخدمین حسینی مطرح‌شده است.

بسیاری از کارشناسان اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی بر این موضوع تأکید می‌کنند که سیاست‌گذاری‌های دولت موجب افزایش فقر در جامعه شده است آیا شما نیز چنین نظری دارید؟

بسیاری از سیاست‌گذاری‌ها و عملکردهای دولت آقای روحانی زمینه را برای گسترش فقر و افزایش فشار اقتصادی به طبقات ضعیف جامعه فراهم کرده است. یکی از این زمینه‌ها سیاست‌گذاری دولت در زمینه ارز دولتی است. شکل‌گیری ارز 4200 تومانی منجر به فسادهای عدیده‌ای در اقتصاد کشور شد، فسادهایی که اقتصاد همچنان درگیر آن است و ادامه‌دار شده است.

برگزاری دادگاه‌های اقتصادی مفسدان اقتصادی نشان می‌دهد که سیاست‌های غلط دولت تا چه اندازه دست مفسدان را برای سوءاستفاده‌های اقتصادی و پولی و مالی باز گذاشته است. قطعاً این دادگاه‌ها و فسادهایی که هر روز رسانه‌ای می‌شود تأثیر بدی بر مردم و اعتماد مردم به دولت به جا می‌گذارد و متأسفانه به خواستگاه نظام هم لطمه می‌زند گه مگر سیاست‌گذاری‌ها تاکنون چگونه بوده که به این‌همه رانت منتهی شده است؟ وقتی ارز 4200 تومانی را در برابر ارز 18 هزار تومانی علم می‌کنیم قطعاً باید منتظر خبر رانت و فساد در چنین سیستمی باشیم چرا که کالاهایی که با ارز دولتی خریداری می‌شود با قیمت ارز آزاد به دست مصرف‌کننده نهایی می‌رسد، بنابراین مردم شهد ارز دولتی را نوش نمی‌کنند. شاید اگر مردم بدانند که ارزهای دولتی که به برخی خواص مورد نظر دولت داده می‌شود متعلق به عموم مردم است تازه متوجه می‌شوند که اموال عمومی آن‌ها چگونه برای عده‌ای نزدیک به دولت هزینه شده است!

توجه تام دولت به مسائل سیاست بین‌الملل بخصوص رابطه با آمریکا و غرب چقدر در نادیده گرفتن ظرفیت‌های داخلی اقتصاد و به وجود آوردن چنین وضعیتی مؤثر بوده است؟

یکی دیگر از دلایل ناکارآمدی اقتصاد کشور که فقر ماحصل آن است عدم نظارت دولت بر اجرای سیاست‌ها و قوانین است، حتی نظارت‌هایی که پیش از این بود نیز با بی‌توجهی دولت از بین رفت. توجه تام دولت از بدو روی کار آمدن به سیاست خارجی و به سرانجام رساندن برجام باعث شد مناسبات برنامه‌ریزی داخلی تعطیل شود و تمام امید دولت به برجام و موفقیت آن بسته شود تا ازاین طریق رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری جدید و افزایش درآمد ملی تضمین شود، لذا برنامه‌ریزی برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی نادیده گرفته شد و دولت هم برنامه داخلی هم خارجی را با هم از دست داد.

آیا برنامه‌ها و بسته‌های حمایتی دولت برای کمک به محرومان و نیازمندان جامعه می‌تواند راهکار مؤثری برای کاهش فقر باشد؟

با اینکه در اواخر خردادماه سال 99 هستیم اما دولت در شرایط کرونایی نیز برنامه‌ریزی درستی برای اقتصاد فعلی کرونایی و اقتصاد کاملاً تحریم شده ی جنگی ندارد. دولت بارها و بارها عنوان کرده که برای مقابله با شرایط سخت اقتصادی و معیشتی برنامه‌های مختلفی دارد اما این برنامه‌ها و بسته‌های حمایتی هیچ‌گاه محقق نشده است. قطعاً بی‌عملی دولت در کنار کمرنگ بودن نظارت در سال‌های اخیر فشار بیشتری را با تورم و گرانی به مردم تحمیل کرده است. متأسفانه دولت برنامه‌ای برای کاهش فقر و فلاکت مردم ندارد و مردم هم نمی‌دانند برای شکایت از این‌همه تورم و گرانی و فشار به کجا و به چه کسی پناه ببرند! وضعیت تورمی آن‌قدر سخت شده و مردم را در تنگنا قرار داده که مردم حتی قادر به خرید نیازهای روزمره خود مثل لبنیات نیستند ونمی‌توانند از پس کرایه‌های بالای حمل‌ونقل و اجاره مسکن برآیند. بی‌برنامگی دولت سبب شده است که بسیاری از کالاهای اساسی به‌تدریج از سبد مصرفی مردم خارج شود. قطعاً دولت در کنار مجلس یازدهم برای کاهش میزان فقر و فلاکت جامعه باید راهکار اساسی و عملی اتخاذ کند. سامان دادن به اوضاع اقتصادی و کاهش تورم و کاهش فقر و کمک به افزایش توان معیشتی خانواده‌ها موضوعی جدی است. قطعاً حمایت‌های مقطعی یک مسکن کوتاه‌مدت است که نمی‌تواند دردی از فقر مهلکی که بخش زیادی از مردم جامعه را گرفتار کرده است درمان کند، لذا راهکار اصلی حمایت از تولید، اشتغال و کمک به افزایش توان مالی و قدرت خرید خانوار است تا با ایجاد اشتغال و افزایش درآمد خانوارها کم‌کم فقر از زندگی مردم برچیده شود.

آیا در ماه‌های پایانی عمر دولت آقای روحانی انتظار فائق آمدن بر مشکلات اقتصادی ممکن است؟

تا زمانی که دولت حرف درمانی کند و فقط شعار بدهد نمی‌توان به هیچ موضوعی امیدوار بود. زمانی می‌توان به تلاش دولت برای کاهش فقر که وابسته به رشد اقتصادی است امیدوار بود که برنامه‌های حمایتی از مردم نیازمند بنحوی چیده شود که نتیجه آن کاهش تورم برای عموم جامعه باشد. متأسفانه عملکرد دولت در هفت سال گذشته و فرصت سوزی‌هایی که داشته است امید ما را ناامید می‌کند و فرصتی برای امیدواری به اینکه دولت آقای روحانی در ماه های پایانی عمر خود بتواند کاری برای اقتصاد و برچیدن فقر انجام دهد باقی نمانده است، به هر حال می‌توان این‌گونه عنوان کرد که تغییر در روش‌های اقتصادی دولت و کاهش فقر و رسیدن به وضعیت با ثباتی در کوتاه یا میان مدت در دولت آقای روحانی بیشتر به معجزه شبیه است تا واقعیت و تحقق این امر مهم اقتصادی.

ارسال نظر: