درس‌هایی تاریخی از «مدیریت اضطراب» سران کشورها

نسیم آنلاین :‌ شیوع کرونا در سراسر جهان نشان داد مدیریت اجتماع غیر از منابع درآمدی و نیروی انسانی زبده و ماهر، به برنامه‌ها و تکنیک‌های بیشتری نیاز دارد؛ از جمله مهارت «مدیریت اضطراب». مجله کسب و کار هاروارد در مطلبی در گفتگو با «نانسی کوهن»، استاد مدرسه کسب و کار هاروارد مروری تاریخی بر توانمندی‌های مورد استفاده رهبران سیاسی و مدیران کسب و کار در بحران‌های مختلف داشته است که نسیم‌آنلاین، گزیده‌ای از آن را منتشر می‌کند.

تاریخ نشان می‌دهد رهبران جهان در بحران‌های همه‌گیری مانند شیوع ویروس‌های مرگبار با ترکیبی از صداقت و امید با جوامع روبرو شده‌اند، صداقتی که گاهی حتی جنبه‌ای ترسناک به خود می‌گیرد اما با امیدآفرینی معتبر جبران می‌شود. باید حقایق را با مردم در میان گذاشت و در مقابل، تلاش کرد اعتماد آنان به سیستم و مدیریت جامعه تقویت کرد. این تلاش با توجه دادن آنان به منابعی که حکومت‌ها در اختیار دارند، ممکن می‌شود. برخی از این منابع، محسوس هستند مانند پول، امکانات نظامی و نیروی انسانی و برخی از منابع، نامحسوند؛ مانند شجاعت، تاب‌آوری، وحدت، حس همدردی و شفقت. نباید اضطراب را نادیده گرفت یا تلاش کرد تا اضطراب از بین برود. اضطراب را باید به کمک خود افراد جامعه مدیریت کرد و در نتیجه باید آنان را از چالش‌های کلیدی جامعه در بحران‌ها مطلع ساخت.

مردم نه تنها از نظر ذهنی بلکه باید به شکل عینی ببینند که رهبران جامعه مشکلات و چالش‌ها را درک می‌کنند، برای آن برنامه دارند و به وضع آنان اهمیت می‌دهند. در انواع بحران‌ها، مردم باید باور داشته باشند که رهبران جامعه از پس چالش‌ها برخواهند آمد. به تعبیر نلسون ماندلا، «شجاعت» نبود ترس نیست، بلکه فائق آمدن بر آن است. انتشار اضطراب در جامعه و اطلاع‌رسانی مشکلات تنها در این صورت است که به مدیریت اوضاع کمک می‌کند. در غیر این صورت، این انتشار اضطراب می‌تواند بسیار مخرب باشد.

در یک بحران گسترده، شما نمی‌توانید اطمینان کسب کنید که همه چیز به خوبی و خوشی تمام می‌شود. در نتیجه باید همه برنامه‌ها و اقدامات را در یک سیر نقطه به نقطه تعریف کنید. شما نمی‌دانید چگونه طوفان را پشت سر بگذارید، اما باید مطمئن باشید که با یک سلسله اقدامات، آسیب‌ کمتری خواهید دید. درست همان کاری که فرماندار نیویورک انجام داد. «آندره کومو» در جایی که مرکز شیوع کرونا و حادترین منطقه در آمریکا بود، مرتباً از امکانات و موجودی‌ها سخن گفت و واقعیات را جای آرزوها ترسیم کرد. ضمن آنکه باید دانست در بحران‌ها افراد جامعه منتظر یک برنامه مشخص و تغییرناپذیرند و شما باید کوشش کنید یک سیر منعطف ترسیم کنید تا تغییر در نقاط برنامه‌ریزی‌شده اضطراب و تشویش مردم را تشدید نکند و در مقابل، آنان قدرت مدیریت شما را با تغییر هدفمند برنامه‌ ببینند و درک کنند. برای تحقق این موضوع، باید پیروزی‌ها و دستاوردها را جشن گرفت و شکست‌ها و تلخی‌ها را فقط اطلاع داد.

نکته مهم‌تر این است که خود مدیران یا رهبران سیاسی نیز باید اضطراب‌های خود را مدیریت کنند. آنها بار سنگینی را به دوش دارند و نباید به هیچ عنوان اضطراب‌ها را بدون برنامه به افکار عمومی یا افراد تحت امر خود منتقل سازند. تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد جان اف کندی به طور مرتب شنا می‌کرد، یا آبراهام لینکلن با آواز خواندن سعی می‌کرد اضطراب‌های خود را مدیریت کند. نکته قابل توجه این است که آنان باید ترس‌های خود را آزاد کنند، روش این کار چندان اهمیتی ندارد.