کرونای طبقاتی!

نسیم آنلاین ؛ علی ریاحی پور: ایجاد جامعه توحیدی برپایه عدل و قسظ و سخن نگفتن از بالا و پایین، شمال و جنوب، فقیر و غنی، استکبار و استضعاف و اساساً برچیدن این دو گانه های غیر توحیدی رسالت اساسی انبیأ و اولیا الهی ای بوده است که بارها در این راه مقدس جان خود را فدای این آرمان های الهی کرده و روزی ابراهیم بر نمرود، موسی بر فرعون و محمد (ص) بر اشراف مکه خروشیده و زمینه شکل گیری مدینه ای به دور از ساختار ظالمانه طبقاتی و خود برتر پندار عده ای بر خلق خدا را فراهم آورده چنان که میان سید قریشی و بلال حبشی تفاوتی نباشد .

هر چند بلای کرونا دامان صاحبان قدرت و ثروت را هم می گیرد، اما گلوی نحیف ضعفا را شدید تر می فشارد. از وزیر و نماینده مجلس و پزشک و پرستار گرفته تا دست فروش و کارگر و راننده، همه با کرونا درگیرند، اما این کجا و آن کجا. کرونا برای هر دو خاطره می‌شود اما برای هر دو خاطره ای شیرین می شود یا تلخ؟ بعد ها هر دو از کرونا یاد خواهند کرد. اما آیا هر دو با لبخند ذکر یاد می کنند یا با اشک و حسرت و نفرت؟ فکر نمی کنم تشخیص اش سخت باشد.

به گفته‌ی لیدی شیل، همسر سفیر انگلستان در عهد ناصری، زنان طبقه اشراف تبریز نه تنها از خبر شیوع وبا وحشت نمی‌کردند، که خوشحال هم می‌شدند و از این اتفاق استقبال می‌کردند؛ ماری شیل در کتاب خاطرات خود نوع مواجهه زنان اعیان تبریز با بیماری وبا را چنین تصویر می‌کند:«به هنگام شیوع وبا موقعیت جالبی برای زن‌های طبقه‌ی اعیان تبریز به وجود می‌آید و آن‌ها به جای این‌که از وقوع وبا در شهر یا شایعه‌ی همه‌گیری آن بترسند، برعکس با کمال خوشحالی از آن استقبال می‌نمودند؛ زیرا وجود این مرض در زندگی زن‌های تبریزی تنوعی ایجاد کرده و برای آنان آزادی از قید اسارت در منزل را فراهم می‌آورد. مهاجرت به ییلاق و خروج از شهر به آن‌ها که از زندگی یکنواخت روزانه در منزل به تنگ آمده‌اند‌، موقعیت خوبی ارزانی می‌دارد و زندگی چادرنشینی در ییلاق باعث می‌شود که از آزادی بیش‌تری برخوردار شوند، از طبیعت لذت ببرند و طعم گوشت تازه‌ی کباب بره را بچشند».

به سخنان جناب حریرچی دقت کنید: «شدت بیماری و مرگ و میر حاصل از کرونا در قشر های ضعیف و فقرا بیشتر است که علت آن دسترسی کم تر آن ها به امکانات بهداشتی و درمانی مناسب است و همچنین آثار اقتصادی کرونا بر قشر های ضعیف و فقرا بیشتر از افراد برخوردار است‌. خانواده هایی با درآمد کم و افراد روزمزد و شاغلین بخش خصوصی در معرض خطر بیشتر کاهش درآمد و از دست دادن مشاغل خود هستند».

این روزها شعار در خانه بمانید و دست و صورت خود را بشویید و.. را زیاد شنیده اید. اما در همین تهران یا شهرهایی مثل اهواز مناطق و خانه هایی وجود دارد که شاید بهترین توصیه به آنان این باشد که اگر هم مجبورند شب ها خانه باشند، روزها از محیط زندگی خود فاصله بگیرند. کوره پز خانه های جنوب تهران تا مردمان عزیز عین دو اهواز سالهاست که درگیر وضعیتی هستند که دیگر شاید فرصت فکر کردن به کرونا هم نداشته باشند. خانه های سست و گِلی و محروم با اتاق های تنگ و کوچک که محل زندگی چندین خانواده است و گاهی جمعیت شان به بیش از ده نفر می رسد. با امکانات محدود بهداشتی و بی آبی و مشکل فاضلاب و ..

اینان وضعیتی ندارند که بتوان از آنان خواست برای بیمار نشدن در خانه بمانند. کسانی که در بی آبی به سر می برند و ما از آنان انتظار داریم که مرتب دست های خود را بشویند و مراقب سلامتی خود باشند!

برای خیلی از بالا نشین ها کرونا و قرنطینه‌ی خانگی، نوعی تنوع در زندگی حساب می‌شود؛ بیماری آن‌قدرها که برای طبقه متوسط و ضعیف وحشتناک است، برای آن‌ها نیست. درحالی‌که خیلی از مردم محتاج تهیه‌ی مواد گندزدا و ماسک هستند، بچه‌پولدارها رنگ ماسک‌شان را با مانتو و لاک ناخن ست می‌کنند. آن‌ها که دغدغه‌ای برای نان‌شب ندارند، با کوهی از آذوقه می‌توانند ۱۴ روز که نه، ماه‌ها خود را قرنطینه کنند و از این فرصت برای تفریح و فراغت خاطر استفاده کنند. اگر بچه‌های پایین مجالی برای ترسیدن از بیماری ندارند، بالانشین‌ها اما نیازی به این ترس ندارند!

نوع مواجهه با کرونا و مر‌گ‌ومیر همه‌گیر نیز برآمده از خاستگاه طبقاتی است؛ اینجا حتی توزیع ترس و وحشت حاصل از بیماری هم عادلانه نیست. حال آنکه عده‌ای به دنبال نان شب، فرصتی برای ترس ندارند و عده‌ای دیگر امکانی برای نترسیدن!

دولت باید برای این موارد تدبیر کند. کرونا تنها یک ویروس نیست که مسئولان بهداشت و درمان برای آن تمهیداتی بیندیشند؛ بلکه همه دستگاه ها، خصوصا بخش هایی که به طُرق مختلف با اقشار آسیب پذیر جامعه در ارتباط اند مثل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، کمیته امداد و... باید در حوزه کاری خود ستادی ویژه برای مقابله با تبعات کرونا دایر کرده و با رصد کامل مشکلات مردم، بهترین راه حل های ممکن را پیاده کنند.

از طرفی در این روزهای عزیز پایانی شعبان که کم کم آماده رمضان می شویم باید گروه های مردمی زمینه مواسات و همدلی میان مردم را فراهم آورده و بیش از پیش پای کار مبارزه با کرونا آمده و با برطرف کردن بخشی از مشکلات اقشار مستضعف جامعه، آنان را در مقابله با کرونا همراهی و همیاری کرده تا همه با هم کرونا را شکست دهیم.