بلومبرگ: «دیپلماسی ماسک» برای حفظ جهانی شدن

نسیم آنلاین: بلومبرگ در گزارشی نوشت: درست در همان لحظه‌ای که پزشکان و پرستاران بخش‌های اورژانسی بیمارستان‌های آمریکا آماده می‌شوند با یورش کرونا مقابله کنند، بیچارگی آنها فرا می‌رسد: ذخایر ماسک‌های صورت رو به پایان است و در نتیجه جنگ مرگ و زندگی خیلی‌ها آغاز شده. اگر لحظه‌ای در تاریخ برای اتحاد چین و آمریکا وجود داشته باشد، آن لحظه، اکنون است؛ همین حالا.

چین، بیش از نیمی از ماسک‌های دنیا را می‌سازد و تولیدکننده اصلی دستگاه‌های تهویه بیمارستانی و دستگاه‌های تنفس مصنوعی است. اما واشنگتن و پکن به جای همکاری بر سر ساخت و توزیع تجهیزات اضطراری، مرتباً همدیگر را در مورد منشأ ویروس متهم می‌کنند. چنین اقداماتی ممکن است عواقب وحشتناکی داشته باشد؛ نه فقط در مبارزه با ویروس کرونا، بلکه مبارزه علیه تغییرات آب و هوا و سلاح‌های کشتار جمعی را نیز به چالش بکشد.

در دنیایی به شدت به هم متصل، نمی‌توان بدون دو رهبر بزرگ اقتصادی متحد با یکدیگر از سیستم بهداشت جهانی یا امنیت اقتصادی و مالی سخن گفت. جیمی کارتر رئیس جمهور سابق آمریکا هنگام برقراری روابط دیپلماتیک با چین در سال 1979 این را خوب فهمید: همکاری در زمینه بهداشت عمومی و سلامت همگانی، سنگ بنای توافق اقتصادی است. آن زمان نیز رفت و آمد روزنامه‌نگاران و فعالان مطبوعاتی بین دو کشور، اهمیت فهم متقابل را میان مردم چین و آمریکا اثبات کرد؛ اما اینک در بزنگاهی مهم، دو کشور تمام تلاش و تعامل چهار دهه روابط متقابل را نابود می‌کنند.

این گمان نادرست و رویکرد اشتباه در اتحادیه اروپا نیز جاری است و روابط و تعاملات و همبستگی‌ها میان دشمنان سابق که باید بر پایه بازار آزاد مستحکم شود، تحلیل می‌رود. با شدت گرفتن مرزها، فرانسه، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی صادرات ماسک را متوقف کرده‌اند. همبستگی جای خود را به منفعت داده است. تا جایی که ایتالیای ناامید از کمک اتحادیه اروپا برای تأمین نیازمندی‌های پزشکی به چین روی می‌آورد.

جهانی سازی بر پایه اعتماد شکل می‌گیرد. تخصصی کردن تولید درون مرزها روابط متقابل ایجاد می‌کند. شرکت‌ها و کشورهای مختلف با نیت دستیابی به سود و اثرگذاری بیشتر، خود اقدام به راه‌اندازی زنجیره تأمین کالاها و محصولات می‌کنند. وقتی جهانی‌سازی تولید جهانی را با تحویل فوری کالاها بهینه می‌کند، چرا پول‌ها را صرف انبار کردن تجهیزات می‌کنیم؟

جهان پیش از این شاهد اختلال‌هایی در زنجیره تأمین منابع بوده است، مثل سیل در تایلند و پس از آن سونامی و زلزله در ژاپن که شبکه تولید لوازم الکترونیکی مختل شد. اما جهان هرگز چنین شکستی که اینک با شیوع کرونا تجربه می‌کند، تجربه نکرده است. شکستی که ممکن است هیچ‌گاه بهبود نیابد.

مشکل اساسی این است که مرزها و موانع، چه فیزیکی و چه مجازی، به راحتی برپا می‌شود اما تخریب و نابودی آنها دشوار است. این مشکل در جهانی که به شدت تحت تأثیر جهان دوقطبی است، بیشتر نمود دارد. ایدئولوگ‌های متعصب در چین همیشه به خبرنگاران مشکوک هستند؛ همان طور که بدبین‌های واشنگتنی در آمریکا همیشه شرکت‌های چینی را برای امنیت ملّی خطرناک می‌بینند.

هیچ چیز مانند ضعف همکاری در تأمین ماسک و روشی که هر یک از چین و آمریکا برای دستیابی به واکسن پیش گرفته‌اند، نبود اعتماد میان چین و آمریکا را نشان نمی‌دهد. در چنین وضعی ایالات متحده و چین باید در کنار هم کار کند. آنها بهترین دانشمندان، به‌روزترین اطلاعات، مدرن‌ترین تجهیزات و غنی‌ترین پژوهش‌ها در حوزه زیست فناوری را در اختیار دارند.

تنش‌های کنونی آمریکا و چین با تنش‌های جنگ سرد قابل مقایسه نیست. در آن روز رئیس جمهور آمریکا مرتباً چین را به تهدید نظامی و حتی حمله هسته‌ای تهدید می‌کرد و در مقابل، چین از همه شورشیان مخالف آمریکا در سراسر جهان حمایت می‌کرد. الگوی تاریخی اتحاد چین و آمریکا که امروز باید بازطراحی شود، ائتلاف این دو در جنگ جهانی دوم علیه ژاپن است. اکنون نیز ما در جنگ هستیم. کادر پزشکی و درمانی چین تا چند هفته پیش در خط مقدم مبارزه با کرونا در ووهان بودند و امروز باید در سانفرانسیسکو، شیکاگو و نیویورک و ... حاضر شوند. ما نیاز به یک دفاع مشترک داریم تا کرونا را شکست دهیم.