نبود خلاقیت چگونه «دورهمی» نوروزی را تبدیل به ضعیف‌ترین فصل آن کرد؟
دورهمی شدن «دورهمی»!
یکی از نتایج دورهمی برگزار شدن برنامه «دورهمی» و اتکا بیش از اندازه بر شخصیت «مهران مدیری» به عنوان مجری، خالی شدن برنامه از هرگونه خلاقیتی است.
نسیم آنلاین ؛ احسان سالمی: یکی از سنت‌های اشتباه در جریان برنامه‌سازی در کشور ما این است که معمولا وقتی یک تیم برنامه‌ساز، تا حدودی در کار خود موفق باشد، مدیران به شکلی مطلق و با اعتمادی کامل برای فصل‌های بعدی آن برنامه دست سازندگانش را باز می‌گذارند. اتفاقی که یکی از آشکارترین مصادیق آن برنامه تلویزیونی «دورهمی» است.
اولین پیامد این اعتماد چشم و گوش بسته مدیران، مردن خلاقیت در این برنامه‌هاست و پیامد دوم آن نیز ایجاد نوعی انتظارات کاذب در سازندگان این برنامه‌ها برای داشتن آزادی عملی بیش از چارچوب‌های مرسوم برنامه‌سازی در تلویزیون است. موضوعی که در نهایت بیش از همه به اعتبار «تلویزیون» به عنوان رسانه سفارش‌دهنده آن محصول ضربه می‌زند.
شوخی شوخی همه چیز دورهمی شد!
احتمالا آن روزی که طراحان برنامه «دورهمی»، ایده اولیه ساخت چنین برنامه‌ای که مبتنی بر نمایش، استندآپ و حضور مهمانان بود را پیش روی مدیران تلویزیون می‌گذاشتند، نه آن‌ها و نه مدیران تلویزیون تصور نمی‌کردند که در نهایت خروجی این برنامه پس از چند فصل تبدیل به برنامه‌ای کاملا وابسته به مهران مدیری شود که حتی حضور مهمان‌ها نیز در آن اتفاقی صوری و اضافی باشد!
«دورهمی» در فصل تازه خود در شرایطی بدون بخش‌های نمایشی به روی آنتن می‌رود که همگان می‌دانند، قسمت مهمی از بار طنز این برنامه بر دوش شخصیت «قیمت» بود. شخصیتی که حذف آن قطعا یکی از بزرگترین اشتباهات تیم سازنده «دورهمی» به حساب می‌آید که باعث شد وضعیت فعلی این برنامه به تکراری عجیب و غریب برسد. تکراری که نهایت تنوع آن حضور پرشمار خوانندگان گمنام برای اجرای دو یا چند قطعه موسیقی (یا به قول خود مهران مدیری: «تِرَک») است.
تا مدیری هست، خلاقیت کیلو چند؟!
یکی از نتایج دورهمی برگزار شدن برنامه «دورهمی» و اتکا بیش از اندازه بر شخصیت «مهران مدیری» به عنوان مجری، خالی شدن برنامه از هرگونه خلاقیتی است. سازندگان «دورهمی» به قدری در فصل تازه آن از اینکه حمایت مدیران تلویزیون را دارند، آسوده خاطر هستند که حتی زحمت اجرای یک ایده تازه در این برنامه را هم به خود ندادند.
باز هم صد رحمت به رامبد جوان که شاید در بزنگاهی همچون «کرونا» از مسئولیت ساخت «خندوانه» شانه‌خالی کرد، اما تلاشی حداقلی در هر فصل جدید برنامه‌اش برای نشان اندکی تفاوت با فصل‌های قبلی «خندوانه» از خود بروز می‌داد؛ مدیری و تیم سازنده «دورهمی» که به طور کامل بی‌خیال نوآوری شده‌اند و نهایت تغییراتشان در سطح تغییر دکوراسیون گفتگو مجری با مهمان و تغییر متن‌های مدیری در هر برنامه است!
فضای تکرار به قدری در «دورهمی» وجود دارد که حتی مهمان‌ها نیز به تکرار افتاده‌اند و بعضی از مهمان‌های نوروزی برنامه، از جمله کسانی هستند که برای بار دوم است که در «دورهمی» حضور پیدا می‌کنند؛ یعنی نه تنها خبری از طرح و ایده جدیدی در برنامه نیست بلکه حتی مهمان‌ها نیز تکراری شده‌اند!
عبور مسیر خواننده شدن از روی سِنِ «دورهمی»!
«دورهمی» به اندازه شهرتش در میان مردم، حاشیه هم داشته است. یکی از جدی‌ترین حاشیه‌های این برنامه که نه فقط برای این فصل بلکه برای یکی دو فصل اخیر آن همواره مطرح بوده، مسئله حضور خوانندگان به ویژه چهره‌های گمنام و ناشناخته در این برنامه است. به شکل طبیعی وقتی خواننده‌ای معمولی (که تقریبا اغلب خوانندگان ایرانی در این دسته قرار می‌گیرند) از تریبون مهمی همچون تلویزیون آن هم در برنامه‌ای پرمخاطب چون «دورهمی» استفاده می‌کنند؛ باید بابت این حضور که یک تبلیغ به شدت بزرگ و چشمگیر است، هزینه‌ای را پرداخت کنند. حالا تصور کنید در این مسیر، پای چهره‌های گمنام نیز باز شود؛ در این شرایط عقل و منطق حکم می‌کند که این افراد برای استفاده از آنتن تلویزیون و تبلیغ چهره و صدای خود باید هزینه‌ای را پرداخت کنند. حالا یکی از حاشیه‌های اصلی و سوالات جدی مخاطبان درباره دریافت یا عدم دریافت هزینه از این افراد برای حضور در برنامه‌ای همچون «دورهمی» است. اگر هزینه‌ای از این چهره‌های جوان گرفته می‌شود، آیا به حساب تلویزیون می‌رود یا به حساب برنامه؟ سوالی که هنوز جوابی رسمی به آن داده نشده است.
اما فارغ از سوالاتی که پیرامون مسائل مالی و پشت پرده‌های احتمالی حضور این چهره‌ها در برنامه «دورهمی» وجود دارد، مسئله رسمیت بخشیدن به این چهره‌ها نیز یکی از موضوعاتی است که گویا مدیران تلویزیون علاقه‌ای برای توجه کردن به آن ندارند. ظاهر امر این است که تلویزیون آن قدر علاقمند است که «دورهمی» با مهران مدیری در هر شرایطی به روی آنتن برود که هر چه سازندگان این برنامه می‌خواهند و اجرا می‌کنند، برای آن‌ها اهمیتی ندارد. وگرنه بعضی از چهره‌های تازه واردی که در «دورهمی» به اجرای موسیقی می‌پردازند، از نظر سبک موسیقی‌ای که اجرا می‌کنند، آن‌قدر با سیاست‌های تلویزیون تفاوت دارند که احتمالا اگر از مقابل درب صداوسیما هم عبور کنند، مدیران تلویزیون راضی به حضورشان در محوطه جام‌جم هم نشوند؛ چه رسد به اینکه بخواهند آنتن برنامه‌ای با میلیون‌ها مخاطب همچون «دورهمی» را در اختیار آن‌ها قرار دهند!
من باختم، بدم باختم، فقط بذارید برم!
حتما این دیالوگ «نقی معمولی» در سریال «پایتخت» را شنیده‌اید که می‌گفت: «من باختم، بدم باختم، من دارم به قهقرا میرم، فقط بذارید برم!»؛ حکایت اوضاع و احوال این فصل تازه از «دورهمی» هم تا حدود زیادی شبیه به همین دیالوگ است.
فصل تازه «دورهمی» به ویژه در ایام نوروز 99 تا اینجای کار یک شکست تمام عیار برای سازندگان این برنامه و البته تلویزیون است. برنامه‌ای که بسیاری از مهمان‌هایش تکراری هستند و فاقد بخش‌های نمایشی است و دیگر خبری از آن گفتگوهای چالشی و بانمک مدیری با مهمانش نیست. اصلاً شما فرض کنید، ایراد مدیری در ارتباط با ممیزی شدن گفتگویش با پژمان جمشیدی درست باشد، ولی همه گفتگوها که ممیزی نشده‌اند. چرا به طور کلی کیفیت گفتگوهای او با مهمان تا این اندازه پایین آمده است؟! کجاست آن بریده‌های متعدد «دورهمی» در فضای مجازی که قبلاً به سرعت در کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرامی دست به دست می‌شد؟ وقتی چالشی در گفتگو وجود نداشته باشد، طبعاً خبری هم از بازتاب در فضای رسانه‌ای نیست.
این اتفاقاً در شرایطی است که نگاهی به چند قسمت اخیر دورهمی نشان می‌دهد، اتفاقاً ممیزی‌های تلویزیون در ارتباط با این برنامه به شدت محدود است و برخی از شوخی‌های مطرح شده در «دورهمی» قطعاً در هر برنامه دیگری مطرح شده بود، توسط ناظران پخش تلویزیون حذف می‌شد. اما با وجود این آزادی عمل منحصر به فرد و البته رقم قابل توجه دستمزدهای پرداخت شده برای ساخت این برنامه، سازندگان «دورهمی» گویا کم‌انگیزه‌تر از همیشه این برنامه را روانه آنتن می‌کنند و فعلا مثل «نقی معمولی» بعد از شکست، فقط می‌خواهند بروند!
