دعای امام سجاد (ع) هنگام نزول فقر

امام علیه السلام وقتی که فقر و تنگدستی به او رو می آورد و یا از کاری بیمناک می شد این دعای شریف را مرتب می خواند و به فرزندانش نیز سفارش می فرمود، که آن را بعد از نمازهای چهار رکعتی و دو رکعتی به شرح زیر بخوانند:

«یا موضع کل شکوی، یا سامع کل نجوی، یا شافی کل بلوی، یا عالم کل خفیه،و یا کاشف ما یشاء من کل بلیه، أدعوک دعاء من اشتدت فاقته، و ضعفت قوته، و قلت حیلته، دعاء الغریب، الغریق، الفقیر، الذی لا یکشف ما هو فیه الا أنت یا أرحم الراحمین، لا اله الا أنت سبحانک، انی کنت من الظالمین…»

«ای خدایی که مرجع هر شکایت و شنونده هر نجوایی و ای خدایی که شفابخش هر غم و گرفتاری و دانای هر نهانی و ای که هر چه را بخواهی از هر بلایی بر کنار می داری، خداوندا از تو درخواست می کنم چون درخواست کسی که سخت نیازمند شده و توانایی و راه چاره اش سستی و کاستی یافته است و همچون غریب، غریق و فقیری که جز تو؛ کس دیگری قادر نیست گرفتاری او را برطرف سازد، ای بخشنده ترین بخشایندگان، ای خدایی که جز تو خدایی نیست، تو (از شرک و شریک) پاک و منزهی، و من در حق تو از جمله ستمکاران و ظالمانم…» آن حضرت همواره می فرمود: کسی این دعا را نمی خواند مگر آن که خداوند غم او را برطرف می کند. [۱] براستی که این دعای شریف میزان اعتصام و توسل امام علیه السلام را به خدا می رساند و او یقین دارد که خدای تعالی تنها قادر توانایی است که می تواند گرفتاریها و محرومیتها را برطرف سازد، و جز خدای تعالی هیچ نیروی دیگری که بتواند بیچارگی و بدبختی انسان را بر طرف کند، وجود ندارد.

پی نوشت ها:

[۱] اخبار الدول: ص ۱۰۹، فصول المهمه ابن صباغ: ص ۱۹۲٫

منبع: تحلیلی از زندگانی امام سجاد (جلد ۲)؛ باقر شریف قرشی؛ ترجمه محمد رضا عطائی؛ کنگره جهانی حضرت رضا علیه السلام ۱۳۷۲٫

دعای امام سجاد در پناهندگی به خدا

از جمله دعاهای امام علیه السلام این دعای شریف است که زید بن اسلم از آن حضرت نقل کرده است و این است متن آن دعا: «الهم لا تکلنی الی نفسی فأعجز عنها، و لا تکلنی الی المخلوقین فیضیعونی…» [۱] .

«شفقنا»