«مستقل لا مستقیل»؛ مهم‌ترین چالش برای کاندیداهای نخست وزیری عراق

کدخبر: 2342408

محمد شیاع السودانی برای این‌که منتسب به احزاب نباشد، از الدعوه و دولة القانون استعفا داد؛ اما این استعفا به باور بسیاری از ناظران سیاسی و به ویژه معترضین خیابانی، فرمالیته و ظاهری تلقی شد. به همین جهت در واکنش به استعفای وی، شعار «مستقل لا مستقیل» به سرعت در تجمعات معترضان و شبکه‌های اجتماعی مطرح شد.

نسیم آنلاین ؛ علیرضا مجیدی : رایزنی‌های فشرده روزهای گذشته در عراق به جایی رسید که گفته می‌شود برخی گروه‌های سیاسی بر سر معرفی «اسعد العیدانی» به عنوان نخست وزیر توافق کرده‌اند. حتی حامیان وی این شایعه را ترویج می‌کنند که اسعد العیدانی موفق شده نظر نزدیک به ۱۷۰ نماینده را جلب کند! این در حالی است که تا سه روز قبل، همین منابع ادعا می‌کردند «محمد شیاع السودانی» از بالاترین بخت برای کسب نخست وزیری برخوردار است.

در این گزارش به این موضوع می‌پردازیم که این دو نفر برای کسب نخست وزیری با چه چالش بزرگی مواجه هستند؟ به نظر می‌رسد همین چالش بزرگ، مانع دستیابی این افراد به منصب نخست وزیری خواهد شد!

مستقل لا مستقیل

طی روزهای گذشته، تظاهر کنندگان و حامیان آن‌ها در فضای مجازی بر شعار «مستقل لا مستقیل» تأکید می‌کنند. این شعار کنایه آشکاری است بر مواضع اخیر «محمد شیاع السودانی»! السودانی عضو حزب الدعوه و ائتلاف دولة القانون بوده است و در ادوار پیشین بر کرسی وزارت تکیه داده بود. این در حالی است که در پی اعتراضات، گروه‌های سیاسی ادعا کرده بودند که دو شرط «استقلال از احزاب و گروه‌های سیاسی» و «فقدان سابقه وزارت، نمایندگی پارلمان یا استانداری» را پذیرفته‌اند!

در زبان عربی، مستعفی را «مستقیل» می‌خوانند. محمد شیاع السودانی برای این‌که منتسب به احزاب نباشد، از الدعوه و دولة القانون استعفا داد؛ اما این استعفا به باور بسیاری از ناظران سیاسی و به ویژه معترضین خیابانی، فرمالیته و ظاهری تلقی شد. به همین جهت در واکنش به استعفای وی، شعار «مستقل لا مستقیل» به سرعت در تجمعات معترضان و شبکه‌های اجتماعی مطرح شد.

اسعد العیدانی؛ آسیب‌پذیری از همان ناحیه!

در پی واکنش تقریبا سراسری معترضین در استان‌های جنوبی و مرکزی به مطرح شدن نام محمد شیاع السودانی، این بار نام «اسعد العیدانی» به عنوان گزینه پیشنهادی و مورد حمایت احزاب مطرح شد. اسعد العیدانی برخلاف محمد شیاع السودانی نه سابقه عضویت در حزب الدعوه را دارد و نه در کابینه وزیران و ائتلاف انتخاباتی نوری المالکی حضور داشته است.

با این حال اسعد العیدانی نیز مشکلات مشابهی دارد و طرح نام وی با واکنش منفی گسترده‌ای در میان معترضین مواجه شده است. او عضو حزب الدعوه نیست؛ اما معاون دبیر کل حزب مؤتمر الوطنی به دبیرکلی احمد الجلبی بوده است. شاید این ادعا مطرح شود که احمد الجلبی و یارانش هیچ‌گاه دولت را در اختیار نداشتند؛ اما به هر حال العیدانی نیز یک شخصیت حزبی پررنگ محسوب می شود!

او در انتخابات اخیر ثبت نام کرد و مدعی شد سه ائتلاف «نصر» (حیدر العبادی)، «فتح» (هادی العامری) و «حکمة» (عمار حکیم) به او پیشنهاد عضویت در ائتلاف را دادند، اما نهایتا خودش «نصر» را انتخاب کرد! با این حال بعد از کسب حد نصاب لازم برای ورود به پارلمان، حاضر به استعفا نشد و ترجیح داد استاندار بصره بماند!! اقدامی که از منظر بسیاری از منتقدان، یا نشان دهنده جهت‌گیری پررنگ حزبی و سیاسی وی بوده یا برآمده از فرصت‌های مال‌اندوزی در استانداری می‌باشد! این جالب است که در سال ۲۰۱۴ در حالی که احمد جلبی با حکیم ائتلاف کرده و در لیست «مواطن» حضور داشت؛ اسعد العیدانی دعوت نوری المالکی را برای حضور در لیست «دولة القانون» پذیرفته بود!

اما مهم‌ترین چالش وی، کارنامه نه‌چندان مثبت در استانداری بصره است. این در حالی است که پیش از این جریانات سیاسی با این خواسته معترضین موافقت کرده بودند که نخست وزیر آینده نباید سابقه استانداری را در کارنامه داشته باشد. ضمن این‌که از نظر کارآمدی نیز ابهامات بسیار زیادی در مورد وی مطرح است و به سختی کسی می‌تواند از کارنامه او در استانداری بصره دفاع کند!

نتیجه‌گیری

به نظر می‌رسد احزابی که نام این دو نفر را مطرح کردند، ابتدا امیدوار بودند که از طریق طرح نام آنان بتوانند مواضع احزاب و حتی کشورهای خارجی را ارزیابی کنند! اما واکنش توده‌های مردم و به ویژه معترضین باعث تجدید نظر آنان در محاسبات پیشین شده است.

آیا نخست وزیر آینده عراق حقیقتا کسی است که هیچ وابستگی حزبی نخواهد داشت؟

ارسال نظر: