طلا بخریم یا دلار؟ امام صادق (ع) به این سوال پاسخ میدهند
در این اوضاع اقتصادی یکی از سوالات متداول این است که بهتر است؛ دلار بخریم یا طلا؟ در ادامه پاسخ امام صادق (ع) را به این سوال بخوانید.
در اوضاع بد اقتصادی و در زمانی که در تحریم و حمله ناجوانمردانه اقتصادی قرار گرفتیم بعضی افراد، سنگر دفاع و جهاد را رها کرده به جای اینکه به خط دشمن حمله کنند، از آب گلآلود ماهی میگیرند، به خودیها گل میزنند و حمله میکنند، استراتژی غلط این افراد هم این بوده که به جای رویآوری به بازار کار و تولید و اشتغالزایی، سرمایههای خود را در یک بیتحرکی و بیخاصیتی دردناکی در قالب احتکار و خرید دلار و طلا قرار دادند، این رویکرد غلط یعنی فاصله گرفتن از تولید و بدست آوردن ثروت از یک راه غیر انسانی و ناصحیح، نزدیک به چهارده قرن پیش توسط امامان معصوم(ع) مورد نهی قرار گرفته و مردم را به سوی بازار تولید دعوت کرده اند: « سخت ترین چیزی که شخص بعد از خود بر جای می گذارد مال راکد است» . زراره سؤال می کند: پس با آن چه کار کند؟ امام صادق (ع) میفرماید: «آ ن را در ساختن بنایی، بستانی و یا خانه ای سرمایه گذاری کند. »[۱] بیان امام(ع) ساده، صریح، روشن و شفاف است، به جای انباشت ثروت آن رادر بازار تولید ثروت سرمایهگذاری کنیم، تولید در جهت سازندگی.
امامان معصوم(ع)پیشگامان سرمایهگذاری و اشتغال زایی
بعضی افراد به هوای اینکه قیمت طلا و ارزشان بالا خواهد کشید و از این مسیر ثروتمند خواهند شد، پول و سرمایه خود را راکد نگه داشته و هیچ گونه فعالیت اقتصادی و سرمایهگذاری در راستای تولید را با آن برنامهریزی و مدیریت نمیکنند، این در حالی است که اگر نقدینگی جامعه سمت و سوی بازار تولید و اشتغالزایی را در پیش گیرد، علاوه بر اینکه در برطرف شدن مشکلات بیکاری سهیم خواهند شد، مسیر صحیحی در افزایش ثروت انتخاب خواهند کرد. با نگاه اجمالی در سیره اهل بیت(ع)به وضوح خواهیم دید که ایشان نقدینگی موجود را به سوی، محرویت زدایی، اشتغال زایی و تولید، هدایت می کنند:
از محمّد بن عذافر از پدرش: امام صادق (ع) به پدرم 1700 دینار داد و او را فرمود: «با آن بازرگانى کن». سپس فرمود: «بدان که مرا به سود آن رغبتى نیست، هر چند که سود، خواستنى است. اما من دوست مىدارم که خداوند بزرگِ بشکوه مرا در حالى بیند که به بهرههاى آفریده او روى مىآورم». پدرم گفت: با آن مال صد دینار براى وى سود کسب کردم. سپس به دیدار وى رفتم و به او گفتم: با آن، برایت صد دینار سود کسب کردم. او از این خبر بسیار خرسند شد و مرا فرمود: «آن را در سرمایه من قرار ده!».[۲]
پینوشت:
[۱]. الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج5 ؛ ص91. عَنْ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَا یُخَلِّفُ الرَّجُلُ شَیْئاً أَشَدَّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَالِ الصَّامِتِ کَیْفَ یَصْنَعُ بِهِ قَالَ یَجْعَلُهُ فِی الْحَائِطِ یَعْنِی فِی الْبُسْتَانِ أَوِ الدَّارِ [۲].همان: ص76 ، ح14. عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُذَافِرٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ : أَعْطَى أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَبِی أَلْفاً وَ سَبْعَمِائَةِ دِینَارٍ فَقَالَ لَهُ اتَّجِرْ بِهَا ثُمَّ قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَیْسَ لِی رَغْبَةٌ فِی رِبْحِهَا وَ إِنْ کَانَ الرِّبْحُ مَرْغُوباً فِیهِ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَرَانِیَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ مُتَعَرِّضاً لِفَوَائِدِهِ»
«تبیان»