اخبار آرشیوی

به گزارش «نسیم»، برنامه هفت نوزدهم مهرماه دراصفهان، همزمان با اختتامیه27 جشنواره بین الملی فیلم کودک نوجوان در این شهر، بر روی آنتن تلویزیون رفت. برنامه این هفته هفت که میزبان میهمانانی با محوریت 27 جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان بود در تمامی بخش های برنامه به ارزیابی این جشنواره و تحلیل 27 دوره ی سینمای کودک پرداخت. محمود گبرلو؛ سردبیرهفت، ابتدای صحبت های خود را نیز با سخن پیرامون گذشت 27 سال از جشنواره ای که به نام کودک برپا شده است آغاز کرد و گفت: این 27 سال که در نگاهی کلی برای اهداف سینمایی بوده است، در طی دو دهه همچنان دغدغه و آرزوبرای آن وجود دارد. وی با بیان اینکه با نگاهی به گذشته وآن چه که درگذشته وجود داشته است می توان به درستی یا نادرستی راه طی شده پی برد تصریح کرد: گاهی لازم است بدون نگاهی دوباره به گذشته به آنچه که باید باشد، بیندیشیم. گبرلو همچنین ادامه داد: سال هاست که سینمای کودک و نوجوان نیاز به حمایت دارد. بنابراین باید اندیشید که چگونه می توانیم به سینمای کودک و نوجوان کمک کنیم. یکی ازراه ها می تواند این باشد که دوباره گروه سینماهای کودک را راه اندازی کنیم. سردبیر هفت اذعان داشت: آنچه که اهمیت دارد مشارکت و همکاری سازمان ها وارگان هایی چون آموزش و پرورش است که می تواند به رونق سینمای کودک و نوجوان کمک کنند که البته تولید یک فیلم خوب درسینما یک ضرورت است وفعالیت پررنگ بخش خصوصی که می تواند با ورود جدی خود به این عرصه موجب رونق سینمای کودک و نوجوان شود. گبرلو درانتهای صحبت های خود اظهار داشت: نسل آینده به فیلم و سینما نیاز دارد. بنابراین نیازمند نگاهی مهربان تر به سینمای کودک هستیم و حمایت ویژه سیاستمداران دولتی ازتولید درصورتی که با مدیریت درست وتدبیرهمراه باشد می تواند به این اتفاق کمک کند. پس ازپایان صحبت های گبرلو تصاویری ازمراسم فیلم های کودک و نوجوان و نشست ها و حضور کودکان و نوجوانان در این مراسم نشان داده شد. در اولین بخش برنامه، هفت میزبان دو تن از بازیگران نوجوان فیلم های کودک و نوجوان بود.آرمیتا مرادی و پریا مردانیان که دو بازیگر نوجوان در بسیاری از فیلم های سینمای کودک هستند همزمان با برپایی جشنواره در اصفهان حضور یافته اند. گبرلو پس از معرفی این دو میهمان، نیز عنوان داشت: درسینمای ایران بازیگرانی هستند که در سینمای کودک و نوجوان خلاقانه فعالیت می کنند اما همچون بازیگران بزرگسال سینمای ایران دیده نمی شوند. در ادامه آرمیتا مرادی که در بیش از 80 فیلم حضور یافته است و یکی از داوران 27 جشنواره فیلم کودک و نوجوان بود از نحوه ی ورود خود به سینما گفت و افزود: کار خود را از دوسالگی شروع کردم و نحوه ورودم هم به سینما کاملا اتفاقی بود و در راه مسافرت اتفاق افتاد . اما درهرحال اولین کار خود رابا تهمینه میلانی شروع کردم. مرادی گفت: ما نیازمند پشتیبانی هستیم که ما را همراهی کند و سبب شود که ما به جلو قدم بر داریم . این بازیگر نوجوان ادامه داد: ما می توانیم در مدارس کلاس های بازیگری داشته باشیم و از نیروی کودک در سینمای خود استفاده کنیم. وی گفت: فیلم های بسیاری ساخته می شود اما یا اکران نداریم و یا اینکه فیلم هیچ ارتباطی با کودک ندارد و صرفا نام کودک را همراه خود دارد و فیلمی ساخته نمی شود که برای یک نوجوان جنبه آموزنده نیز داشته باشد و حتی در صورت وجود فیلم هایی مخصوص سنین ما ،آموزنده نیست. پریا مردانیان از دیگر میهمانان نوجوان برنامه بود که اختاپوس از آخرین فیلم های نمایش داده شده وی به حساب می آید . وی که کارخود را از 5 سالگی شروع کرده است درباره وضعیت سینمای کودک اظهار داشت: پایه کودک و نوجوان سینمای ایران چندان قدرتمند نیست و ما به عنوان بازیگران این سینما دیده نمی شویم و آینده ای هم به لحاظ کاری برای ما تعریف شده نیست. مردانیان با بیان اینکه فیلم اختاپوس درسینمای کودک یک پدیده بود گفت: این فیلم آموزنده بود و همراه شعرهای بسیاری که درفرآیند فیلم شاهد آن هستیم جنبه آموزشی هم در آن دیده می شود. آرمیتا مرادی که با این بخش از صحبت پریا مردانیان مخالف بود در ادامه افزود: تنها شعردرفیلم موثر نیست و از نظر من این فیلم فقط شامل شعر های زیادی در کل داستان بود.ما نمی خواهیم که مسئولان این بخش از سینما ما را به دیدن فیلم ها دعوت کنند بلکه فیلم باید به گونه ای باشد که از سوی مخاطبان خود که همان کودکان هستند تبلیغ شود. در ادامه برنامه ، مصاحبه هایی با چند تن از سینماگران حضور یافته در جشنواره ارائه داده شد که تمرکز تمامی صحبت ها بر کودکان به عنوان سرمایه های آینده کشور و کار خوب در این حوزه بود. برنامه این هفته هفت نیز که در شب اختتامیه 27 جشنواره کودک و نوجوان در حال پخش بود به معرفی فیلم های برگزیده این جشنواره پرداخت که ازآن جمله؛ فیلم عملیات مهد کودک برنده جایزه بهترین فیلم از نگاه داوران، تنهای تنهای تنها برنده جایزه بهترین کارگردانی و بازیگری، او خوب سنگ می زند برنده جایزه بهترین کارگردانی، بازیگری و فیلم، گنجشکک اشی مشی برنده جایزه ویژه هیئت داوران و سفر زما ن برنده جایزه یونیسف شد. در بخش دوم برنامه هفت، به نقد، تحلیل و ارزیابی جشنواره از نگاه دو منتقد نام آشنا،محمد تقی فهیم و سعید قطبی زاده پرداخته شد. محمد تقی فهیم به عنوان آغاز کننده بحث باتوجه به صحبت های دبیر جشنواره، میرعلایی در بخش اختتامیه، مبنی بر اینکه اکنون جشنواره بعد از 27 سال از کما خارج شده است، اذعان داشت: در حال حاضر پرسش واقعی مخاطبان سینما وسینما گران این است که چرا بعد از 27 سال تازه از کما خارج شده است و چرا باید این مطلب از گفته های یک مقام مدیریتی باشد. وی با بیان اینکه جشنواره فیلم کودک و نوجوان هنوز از کما خارج نشده است ادامه داد: بعد از گذشت سالیان دراز همچنان منتقدان و سینماگران در بخش ابتدایی تر یعنی تعریف سینما مشکل دارند و هنوز بر فیلمی با موضوع کودک و برای کودک توافق ندارند. سعید قطبی زاده از دیگرمنتقدان حضور یافته درجشنواره و برنامه هفت درادامه گفته های فهیم افزود: بنیان گذارسینمای کودک، بنیاد سینمایی فارابی است و عمده ی فیلم هایی هم که ساخته می شود در این حوزه با حمایت و بودجه دولت و این بنیاد ساخته می شود و تعداد معدودی از فیلم ها است که با سرمایه شخصی ساخته می شود و البته انگیزه ای هم برای ساخت این فیلم ها وجود ندارد. وی با بیان اینکه در این چرخه سینمایی فضایی برای سینمای کودک وجود ندارد گفت: هر فیلمسازی که حرفی برای گفتن دارد، سعی می کند سایر بخش های فیلمسازی را به جز کودک تجربه کند. این منتقد سینما درادامه صحبت های خود افزود: حوزه کودک همچون فیلم های جنگی دهه ی 60 شده است. بدین معنا که هرکس که قصد ورود به سینما را دارد، با ساخت فیلم کودک شروع می کند زیرا که بودجه کمتری می خواهد و از دیگر سو بنیاد فارابی برای اینکه فیلم های جشنواره را تولید کند و توجیح مناسبی برای برگزاری این جشنواره پیدا کند سخت گیری کمتری را اعمال می کند تا زمانی که تعدادی از این جوانان به واسطه ی فیلم کودک وارد سینما شوند. قطبی زاده این چرخه را چرخه باطلی دانست و دلیل آن را هم وجود دو تلقی عنوان کرد: جشنواره ای که با داشتن چنین فیلم هایی باید پرشود و وجود جریانی به نام سینمای کودک که به بهانه آن جشنواره برگزارمی کنند. از نظر وی که سینمای کودک در شرایط اول به سر می برد گفت: جشنواره ای داریم که نمی دانیم با آن چه کار کنیم. اما مدیریت جدید سینما یکبار برای همیشه باید به این بیندیشند که ارزیابی های سینما گران ومنتقدان در طول این 27 سال شامل چه مواردی می شود. قطبی زاده در پایان گفته های خود گفت: در حال حاضر مشتری بسیاری از فیلم ها که به نام کودک ساخته می شوند بزرگسالان هستند و کودکان در حال تبدیل شدن به سیاه لشگران جشنواره هستند. بنابراین دولت باید به طور کلی سینمای کودک را رها کند و فیلمساز بر اساس علاقه خود به سمت این حوزه برود. فهیم نیز در مخالفت با این گفته اذعان داشت: دولت نباید خود را کنار بکشد بلکه نباید درساخت فیلم کودک دخالت واعمال سلیقه کند. در پرده آخر برنامه که به میزگرد بحث و گفتگو پیرامون آینده سینمای کودک اختصاص داده شد، وحید نیکخواه آزاد، غلامرضا رمضانی، مسعود کرامتی و سیروس حسن پور از کارگردانان سینمای کودک و نوجوان ایران حضور یافتند. مسعود کرامتی که از اولین کسانی بود که دراین میزگرد شروع به صحبت کرد گفت: چندین سال است که سینمای کودک شرایط رکود را پشت سر می گذارد و در حال حاضر همه چیز در جشنواره کودک ونوجوان خلاصه شده است و همه بارکمی و کیفی سینمای کودک را بر دوش جشنواره اصفهان می بینند که این نگاه از بنیان اشتباه است. کرامتی ادامه داد: این نگرش که ازجشنواره ای توقع داشته باشیم که سینمای کودک را نجات دهد و باعث ارتقای سینمای ایران شود وهم همه بچه ها ی ایران در طول این ایام خوشحال باشند، اشتباه است. نگرشی که در طی این سال ها به اوج خود رسیده است. این کارگردان سینمای کودک و نوجوان اظهار داشت: تعریف سینمای کودک به منزله ی ورود بچه ها به سینما و لذت بردن از آن به تعبیر شادی ،تعریف غلطی است که درسینمای کودک جا افتاده است و فیلمساز، منتقد و اهالی رسانه ، مسئولین برگزاری جشنواره گویی در دام این تعریف غلط افتاده اند. وی افزود: برنامه های کودک ما با شوهای تلویزیونی چون فیتیله ای ها و عمو پورنگ مخدوش است و برای هر دو آن ها یک ماموریت در نظر گرفته اند. در حالی که جشنواره سینمایی تعریف و حساب خاص خود را دارد. پس از صحبت های مسعود کرامتی سیروس حسن پور سوی دیگرگفتگو را ادامه داد و بیان داشت: جشنواره 27 از حیث فیلمسازان جوانی که به این عرصه وارد شده اند چشم انداز روشنی را ترسیم کرد. ما الان کمبود فیلمساز وکارگردان نداریم چرا که فیلم هایی که در این چند روز شاهدآن بودیم و عمدتا جایزه گرفتند از نسل جوانی با امکانات ضعیف بودند که این یک روزنه امید است و صرفا داشتن امکانات، تعریف خیلی خوبی برای یک فیلم خوب نیست. غلامرضا رمضانی از دیگر میهمانان این میزگرد بود که در بیان حس و خواسته ی خود از سینمای کودک گفت: به دفعات زیادی شاهد آن بوده ام که افراد بسیاری به این عرصه راه یافته اند و فیلم ساخته اند وپس از مدتی دیگر اثری ازآن ها دیده نشده است. سینمای کودک در طول این سال ها ضربه خود را از غیرمتمرکزبودن فعالان و متخصصین این حوزه خورده است و به همین دلیل در حال نابودی است. رمضانی با بیان این دلیل که سینمای کودک تنها ،سینمایی که به سادگی مجالی را برای فیلمساز امکان پذیرساخته است که فیلمی رابسازد گفت: این موضوع سبب شده است که دغدغه کودک و سینما مطرح نباشد وبه سینمای کودک به عنوان پل پرتاب نگریسته شود. وی افزود:اگر قرار است سینمای کودک سال به سال بر مبنای نظریات کسانی برپا شود که گذرا هستند و پس از گذشت مدت زمان کوتاه به سراغ دغدغه های دیگرشان می روند وتخصصی به کودک و سینما نمی پردازند باعث می شوند سینمای کودک همچنان از این موضوع رنج ببرد. رمضانی بیان داشت: امیدوار است سال آینده فیلم های متفاوت، متنوع، دوست داشتنی و لذت بخش در همه عرصه ها داشته باشیم بدون اینکه موضوعاتی دیکته شود که سبب شوند فیلم ها به خوراک هایی بی مصرف تبدیل شوند. وحید نیکخواه آزاد در ادامه گفتگوها اذعان داشت: کارمنتقد همیشه باید این باشد که در ابتدا سینما را در وجه هنری و ارزش های مضمونی آن ببیند و پس از آن به نسبت آن به مخاطب برسد.در سال ها ی گذشته که فیلم هایی چون گلنار و نیاز ساخته می شد بچه ها خوشحال می شدند اما اکنون نباید صرفا به این موضوع پرداخت شود.بلکه باید فیلم هایی ساخته شود که پدر و مادر نیز ببینند. این گونه فیلمنامه ها به این خاطر است که وقتی سیستم نظارتی درستی وجود نداشت ،مسئولین که کارشان با بچه ها است کاری برای بچه ها انجام دهندو والدین توجه بیشتری به کودکان خود داشته باشند. اما سیروس حسن پوردر پایان بخش صحبت ها اظهار داشت: آینده ایران در گرو رسیدگی و توجه بسیار به کودکان است و همه مسئولین باید توجه داشته باشند که هر شرایطی که در کشوربه لحاظ اقتصادی وجود دارد نباید در مورد کودک و نوجوان وجود داشته باشد واولویت اول همه اقدامات فرهنگی و اقتصادی باید درباره کودک ونوجوان باشد . درانتها مصاحبه هایی با کودکان که در جشنواره وسالن سینما حضور یافتند صورت گرفت که تمامی میهمانان میزگرد را بر این موضوع متفق القول کرد که انتظارات کودک این نسل با نسل های پیشین متفاوت است بنابراین در ارزش یابی میان فیلم ها در دهه های گذشته و هم اکنون باید به معیار ها و ارزش هر نسل توجه شود ونیز باید مجموع معیارها و شرایط را درنظر گرفت.