درد دل‌های ۱۷ ساله قهرمان پاراگلایدر جهان

طبیعتاً گفت‌وگو با قهرمان جهان و کسی که در میان 120 نفر از 21 کشور به مدال طلا دست یافته همراه با هیجان و خوشحالی است، ولی صدای خسته و روح آزرده محسن منصوری، قهرمان پاراگلایدر ایرانی در مسابقه‌های هوایی چین 2018 از سال‌ها بی‌توجهی و خسته شدن از این روند حکایت دارد. آنچه در ادامه می‌خوانید، گفت‌‎وگوی خبرنگار ایرناپلاس است با محسن منصوری، قهرمان پاراگلایدر جهان: ایرناپلاس: چرا این‌قدر ساکت قهرمان جهان شدید و هیچ خبری منتشر نشد؟ منصوری: واقعاً همه چیز را خیلی با ریزبینی دنبال کردید، ولی من متأسفانه یا خوشبختانه توقعی از این اوضاع ندارم، تمام سعی‌ام برای پیشرفت است. بله! بخشی از سختی این کار دیده نشدن است، یک جایی این دیده نشدن گلوی آدم را فشار می‌دهد و باعث می‌شود نتوانید آن‌طور که باید رشد و پیشرفت کنید و لذت ببرید. ایرناپلاس: وقتی ورزشکار دیده نشود، اسپانسر و حمایت خاصی ندارد. باشگاه هم در این رشته نداریم، شما چطور به اینجا رسیدید؟ منصوری: من از سال 82 پرواز را شروع کردم. سه سال طول کشید تا خودم را از حالت وابسته خارج کنم و مستقل پرواز کنم. پس از این دوران، در زمینه آموزشی، فرهنگی ورزشی، برگزاری جشنواره‌ها و دوره‌های مختلف و خاص پرواز فعالیتم شروع شد تا زمانی که وارد مسابقه‌های جهانی شدم. آخرین رویدادی هم که مدیریت کردم، مسابقه‌های هوایی جهانی بود که سال 96 در قشم اجرا شد و 10 نفر از نفرات برتر حرکات نمایشی دنیا به این نمایش هوایی آمدند و امیدوارم امسال خیلی قوی‌تر این رویداد پیش برود. ** درهای تیم ملی به رویم بسته است ایرناپلاس: صرف‌نظر از مراحل آموزش پایه، کسی که قصد وارد شدن به مسابقه‌های هوایی در بُعد جهانی دارد باید از چه ابزار و ساختاری بهره‌مند باشد؟ منصوری: یک مورد خیلی مهم انگیزه هست و حمایتی که خودت باید داشته باشی، انگیزه و اراده و علاقه‌مندی. این ورزش یک ورزش عادی نیست که فکر کنید شروع کنید و سه سال بعد جایگاه جهانی خوبی خواهید داشت. این ورزش مثل درخت پسته و لیموست که چندین سال باید به آن رسیدگی و تمرین کنید تا ناگهان ثمره‌اش را ببینید. ولی از حمایت‌ها گفتید، بزرگ‌ترین چیزی که امروز در کشور، ما نداریم حمایت مسئولان است. خیلی مواقع دیده شده در این ورزش به‌جای حمایت، سنگ‌اندازی می‌کنند. علت را هنوز نفهمیدم چرا به‌جای این‌که حمایت کنند یا اصلاً حمایت نکنند و کنار باشند، سنگ‌اندازی می‌کنند و مشکلات درست می‌کنند. با این حال، فکر می‌کنم تشکیل فدراسیون ورزش‌های هوایی کار را خیلی پیشرفت می‌دهد و حضور ورزشکاران خارجی و برگزاری تورنمنت‌های مختلف در کشور ما باعث تبادل اطلاعات شده و رشد این رشته را خیلی سریع‌تر می‌کند. ما در حال حاضر هیچ حمایتی از هیچ جایی در ورزش نداریم که مثلاً بتوانیم در یک مسابقه خارجی شرکت کنیم. مثلاً در همین مسابقه هوایی اخیر از 21 کشور دنیا حضور داشتند و نفری که پس از من دوم شد، سه دوره قهرمانی جهان را در رشته ورزش‌های هوایی و نمایش‌های هوایی به‌دست آورده بود، ولی پس از من قرار گرفت. ولی متأسفانه می‌بینیم در مسابقه‌های آسیایی جاکارتا چون کسی حامی من نبود و از من پشتیبانی نکرد، راهی به تیم ملی پیدا نکردم، در صورتی که اگر می‌رفتم شانس مدال‌آوری برای ایران بود. چون حمایت نمی‌شوم هزینه سفرها بسیار زیاد است. این‌که جایی از ما حمایت کند یا اسپانسری باشد، به هیچ‌وجه. من تمام هزینه‌هایم را خودم پرداخت می‌کنم و چون حمایت نمی‌شویم حتی برای گرفتن ویزا همیشه مشکل دارم، خودمان باید برای گرفتن ویزا اقدام کنیم تا بقیه. ** در میان 120 نفر خال صفر را زدم ایرناپلاس: از مسابقه هوایی که شما قهرمان جهان شدید، اطلاعات بیشتری بفرمایید. منصوری: این نخستین مسابقه هوایی بود که در چین برگزار شد. چینی‌ها خیلی خوب هدف‌گذاری کردند تا کشورهای دیگر را به سمت خودشان جذب کنند، چون با این ورزش، به‌خوبی می‌توانند توریست ورزشی جذب کنند. من هم دعوت شده و شرکت کردم. 21 کشور که شاخص‌ها آلمان، روسیه، سوئیس، چک، فرانسه، ترکیه، ژاپن، ایتالیا، بریتانیا، کانادا، هلند، فنلاند، مقدونیه، استرالیا، سوئد، اسلواکی و کلمبیا بودند حضور داشتند. در بخش فرود، دقت یا هدف زنی نفر اول شدم، نفر دوم فرانسوی و نفر سوم هلندی بود. موضوع جالب این است که هر کدام از این ورزشکاران که وارد این رشته می‌شوند، یک سفیر ورزشی هستند. اگر صفحه من در شبکه‌های اجتماعی را ببینید 4 هزار نفر استوری من را می‌بینند، 10 هزار نفر پست من را می‌بینند و اگر این ورزش توسعه پیدا کند، نمایندگان مختلف به مسابقه‌ها بفرستیم، ورزشکاران خارجی به کشورمان بیایند و در ایرشوهای مختلف شرکت کنند، قطعاً نام ایران در دنیا پخش می‌شود و این سفیران تأثیر مناسبی روی توریست‌های ورزشی خواهند داشت. ** اصلاً توقع نداشتم کسی استقبالم بیاید! ایرناپلاس: یک سؤال سخت، کسی فرودگاه استقبال شما آمد؟ ضمن این‌که مقام دوم و سوم پس از شما، چه اسپانسرهایی داشتند و از چه امکانات بهره می‌بردند؟ منصوری: (خنده طولانی) خوبه! شما قبل از این‌که سؤال را بپرسید جوابش را می‌دانید. نه! کسی در فرودگاه به استقبالم نیامد. برای این‌که سیستم ورزش ما این هست، من هم توقعی نداشتم و فکرش را هم نمی‌کردم! ولی چیزی که من را به‌شدت سورپرایز کرد این بود که دوستان خارجی‌ام متوجه تاریخ تولد من شده بودند، در برنامه‌ریزی قبلی با کیک در یکی از شب‌ها برای من تولد گرفتند. اما در مورد نفرات پس از من جالب است، الیوت نوچز فرانسوی تمام هزینه‌هایش با کشورش است و فقط سفر می‌کند، حتی کفش و پاراگلایدر او اسپانسر معتبر دارد. این آدم فقط یک سرمایه است که از این ابزارها استفاده کند. مثلاً حضور او باعث شد که اسم کشور فرانسه مطرح شده و برای آن‌ها مهم هست که پرچم کشورشان بالا بیاید. ولی در ورزش‌های حرفه‌ای ایران، داستان این‌گونه نیست. باید بجنگی و بگویی من هستم و خودت را ثابت کنی، در حالی که همه می‌دانند خیلی خوب هستی. شاید برای شما جالب باشد در این مسابقه‌های هوایی تنها کسی که خال صفر زد من بودم، خال صفر یعنی فاصله شما از جایی که انگشت پا روی زمین قرار می‌گیرد و خال روی زمین قرار دارد، چند سانتی‌متر از مرکز فاصله دارد. من دو بار پریدم و هر دو بار خال صفر زدم در حالی که هیچ‌کس در این تورنمنت و جمع این 120 نفر نتوانست خال صفر را بزند. برای نمونه، کشور افغانستان همسایه خودمان تیم تشکیل دادند، هزینه می‌کنند، ورزشکارانش را به مسابقه‌های مختلف می‌برند که یک روزی نام و پرچم کشورشان را بالا ببرند، در حالی که من 17 سال است این هزینه‌ها را کردم و الان فقط کافی هست که مسئولین توجه و حمایت کنند. این در حالی است که من در دنیا اول شدم و راهی به تیم ملی پیدا نمی‌کنم، ولی چند روز پیش، در بازی‌های آسیایی جاکارتا نفرات اعزامی نتوانستند هیچ مقامی کسب کنند. ** از بی‌توجهی‌ها برای فرزندم جوابی ندارم ایرناپلاس: این خیلی دردناک است کسی که استعداد دارد و افتخارآفرینی می‌کند و از تیم ملی دور است و نفرات دیگر اعزام می‌شوند. در این شرایط، زیرمجموعه کدام بخش ورزشی در کشورمان هستید که این‌قدر بی‌توجهی به شما می‌شود؟ منصوری: من مدت‌هاست که این را پذیرفتم و الان به‌جایی رسیدم که به فکر مهاجرت افتادم. واقعاً تنها راه نجات خودم را رفتن از ایران می‌دانم، چون چند سال بعد باید به بچه‌ام بگویم بلدم در آسمان دور خودم بچرخم و هیچ توجهی به من نشده است. در این سال‌ها توانستم زحمت بکشم و با جان خودم بازی کنم، زنده بمانم که کنار قهرمانان جهان قرار بگیرم و هنرم را به عرصه نمایش بگذارم. ما زیرمجموعه فدراسیون انجمن های ورزشی هستیم. این فدراسیون 8 انجمن دارد. جالب است بدانید در کانال تلگرامی انجمن ورزش‌های هوایی، فردی که در روسیه دوره سقوط آزاد دیده، در این کانال اسم این شخص آورده شده و تبریک گفته می‌شود. ولی حالا محسن منصوری در میان 21 کشور، قهرمان جهان شده ولی هیچ خبری نیست. دلیل هم این است که نفراتی سلیقه‌ای به جاکارتا اعزام شدند و حالا انتشار خبر قهرمانی باعث ایجاد سؤال و دردسر می‌شود. ساده بگویم، کسی که به‌عنوان پدر دلسوزانه بالای سر این ورزش باشد و استعداد و شایسته‌سالاری در آن ملاک باشد ما تا حالا ندیدیم. ** کاری کردند، به فکر مهاجرت باشم ایرناپلاس: از کشور خاصی که دوست دارند در این ورزش حضور داشته باشند، امکانات می‌دهند، حمایت می‌کنند، پشتیبانی می‌کنند و رسانه‌ها را مطلع می‌کنند و عملاً یک الگوی سالم به جامعه‌شان ارائه می‌دهند، پیشنهاد مستقیمی دارید؟ منصوری: سه سال پیش قزاقستان و آذربایجان و 4 سال پیش کویت پیشنهاد حضور به نام کشورشان را داده بودند، ولی من این‌قدر درگیر کارهای آموزشی و هنرجویان خودم بودم، وقت برای بررسی نگذاشتم. ولی حالا به این فکر می‌کنم که از ایران بروم و اینجا نمانم. اصلاً هر جوری تلاش می‌کنم و پیش می‌روم احساس می‌کنم در حال نابود کردن خودم هستم! گفت‌وگو از آرمین ضیایی **اداره کل اخبار چندرسانه‌ای** ایرناپلاس**

منبع: ایرنا

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.