فرهنگ‏سازی؛ نیاز ایران اسلامی برای حفظ محیط زیست

کدخبر: 2099656

شعار دادن بس است. وقت آن است که احترام به محیط زیست را از کودکی در جان و روان فرزندانمان نهادینه کنیم. هر چه آموزش مدارس را از سطوح پایین‏تر شروع کنیم، ماندگاری مطالب وتاثیرگذاری آن بیشتر خواهد بود. افزایش

به گزارش « نسیم آنلاین »‌ محمدرضا انبیائی مشاور دبیرکل و مدیر اجرائی کانون نمایندگان ادوار مجلس شورای اسلامی در یادداشتی نوشت: ما ایرانیان باید به دو دلیل به محیط زیست توجه ویژه‏ای داشته باشیم. ما مسلمانیم و دینمان به طور موکد بر حفظ محیط زیست تاکید دارد. پیشینه تاریخی ما ایرانیان آکنده از احترام به محیط زیست است. به این دو دلیل حفظ محیط زیست بر هر ایرانی مسلمان واجب است. اگر همین دو دلیل برای ایرانیان وطن‏دوست تبیین شود، شاهد حرکتی بزرگ در راستای فرهنگ‏سازی برای حفظ محیط زیست خواهیم بود.

در سالیان اخیر مباحث زیست محیطی به یک دغدغه ملی بدل شده است. هر گوشه ایران در این رابطه دغدغه‏ای دارد. همه با مشکل ریزدانه‏ ها آشنا هستیم. همه می ‏دانیم اهواز هوا می‏ خواهد. همه آرزو می‏‌کنیم دریاچه ارومیه خشک نشود. همه خواهان حفظ فون جانوری و فلور گیاهی ایران زمین هستیم. پویش ‏های زیست محیطی در ایران رواج یافته است. همه با آرتوان آشنا هستیم. می‏دانیم که سه‏ شنبه ‏ها بهتر است بدون خودرو باشیم.

این روزها همه نگران پیشرفت کویر و پسرفت جنگل‏ ها هستیم. از بروز سیل در نقاط مختلف کشور نگرانیم. از وقوع خشکسالی نالانیم. از اینکه آب‏های زیرزمینی آلوده شوند هراس داریم. آلودگی هوا و آلودگی صوتی و نوری دیگر خاص کلانشهرها نیست، شهرهای بسیاری با این معضلات دست و پنجه نرم می‏کنند. این روزها همه نگران محیط زیست هستیم. برای رفع این نگرانی چه باید کرد؟

پاسخ‏های مختلفی برای این سوال می‏توان ارائه نمود. می ‏توان نهادهای ذیربط را مقصر دانست و رفع قصور آنها را رافع این نگرانی دانستف یقین نهادهای مربوطه می‏ توانند تحرکات بیشتری داشته باشند، ولی از سر انصاف باید قبول کرد که اینان مقصر اصلی نیستند. شاید باید پاسخ دهیم که یک همکاری بین بخشی در سطوح ملی برای رفع این نگرانی لازم است. این مسئله می ‏توان جوابی کلی برای این نگرانی باشد.

همکاری بین بخشی در سطح کلان مدیریتی کشور نیاز مبرم این روزهای محیط زیست ایران اسلامی است. با این همه باید به این مهم این نکته را هم بیافزاییم که مردم هم باید در صحنه باشند. باید احترام به محیط زیست به یک باور تبدیل شود. همان مطلب صدر این یادداشت باید به یک فرهنگ تبدیل شود. یک ایرانی مسلمان به خاطر باورهای مذهبی و ملی باید به محیط زیست احترام بگذارد و در این راستا یک مطالبه‏گر باشد.

در این حالت انواع پویش‏ های زیست محیطی در سطوح بومی و استانی و ملی منجر به نتیجه می‏ شود. نهادهای ذیربط در صورت وجود روحیه مطالبه‏ گری در میان مردم دوستدار محیط زیست راحتتر و قوی‏تر فعالیت خواهند کرد. در این صورت قوانین به روزتر و موثرتری در راستای حفظ محیط زیست وضع و اجرا خواهد شد. مطالبه‏ گری ایرانیان منجر به تنگ شدن عرصه به متجاوزین به محیط زیست خواهد شد.

برای ایجاد این باور در میان مردم راهکارهای مختلفی وجود دارد. این روزها در نقاط مختلف کشور شاهد ایجاد مدارس محیط زیستی هستیم. این امر بایسته و شایسته باید در مهدکودک ‏ها هم مورد توجه قرار بگیرد. نسل فعلی باید تلاش کند که محیط زیست پاکی را به نسل‏های دیگر منتقل کند. حفظ این ارثیه تاثیرگذار باید به یک رسم و باور در نسل‏ های آتی تبدیل شود. آینده‏ سازان کشورمان فردا از ما محیط زیستی پاک را مطالبه خواهند کرد.

اقشار مختلف جامعه حسب شغل و مشغله و خرده فرهنگ ‏های که دارند، شناختی از محیط زیست دارند، باید کمیت و کیفیت این شناخت تقویت شود. روحانیت در کشور نفوذ فراوانی دارد. وقتی یک امام جماعت یا امام جمعه در باره حفظ محیط زیست سخنی بگوید، این مهم آویزه گوش شنوندگانش می‏ شود، این مسئله گامی موثر برای فرهنگ‏سازی در راستای حفظ محیط زیست می‏شود.

همین خواسته را باید از معلمان و آموزگاران آموزش و پرورش و همچنین اعضای هیئت علمی مراکز آموزش عالی مطالبه کرد. ایرانیان تعلق خاطر خاصی به بزرگان و مشاهیر و مفاخر خود دارند. ابراز علاقه واقعی این بزرگان به محیط زیست کمک بزرگی به دغدغه حفظ داشته‏ هایمان در عرصه طبیعت و مسایل محیط زیستی دارد. حضور هنرمندان و ورزشکاران و دانشمندان و فرهیختگان در این صحنه‏ ها کمکی بزرگ به فرهنگ‏سازی مورد نظر است.

همه ما باید با حدیث تلخ پایین رفتن سفره ‏های آب زیرزمینی، خشک شدن قنوات و چشمه‏ ها، آلودگی هوا، وجود صنایع مزاحم، وجود انواع فاضلاب‏ ها و از همه بدتر تجاوز به حریم منابع طبیعی و رود و دره و کوه و دریا آشنا شویم. باید از شعار پرهیز کنیم. در حوزه محیط زیست شعارهای خوبی بر زبان می‏آوریم. اقلام تبلیغاتی خوبی توزیع می‏کنیم. داد می‏ زنیم قصد فرهنگ سازی داریم.

شعار دادن بس است. وقت آن است که احترام به محیط زیست را از کودکی در جان و روان فرزندانمان نهادینه کنیم. هر چه آموزش مدارس را از سطوح پایین‏تر شروع کنیم، ماندگاری مطالب وتاثیرگذاری آن بیشتر خواهد بود. افزایش معلومات زیست محیطی جامعه نقشی موثر در حفاظت از محیط زیست دارد. آنگاه باید به فکر پسماند و فاضلاب فلان کارخانه در بهمان شهرک جای کشور باشیم.

آنگاه باید به فکر وضعیت دپوی زباله ‏ها در نقاط مختلف کشور باشیم و بپرسیم چه کسی قرار است این طلای کثیف را استخراج کند؟ از طرح تفکیک زباله بپرسیم. محیط زیست از مسائل مهمی است که باید به آن ورای مسایل سیاسی رایج این روزها، توجه کنیم، سلامتی و پیشرفت ما و اقتصاد خوب و سالم ما در سایه رعایت و حفظ محیط زیست است، این خاک و این آب و این هوا را باید سالم نگه داریم.

خدا را شُکر مسئولان ارشد نظام اهتمام خاصی به فرهنگ‏سازی در عرصه توجه به محیط زیست هستند. به فرموده رهبر عزیز انقلاب هر پروژه‏ای که می ‏خواهد در هر کجای ایران پیاده بشود باید یک پیوست محیط زیستی داشته باشد. رئیس جمهوری هم همین دغدغه را دارد. دولت یازدهم شعار حفظ محیط زیست را به طور جدی مطرح کرد. باید امیدوار بود دولت دوازدهم نیز در تداوم تدبیری که دارد به محیط زیست توجه بیشتری داشته باشد.

دولت دوازدهم برای تداوم فعالیت‏ های زیست محیطی دولت یازدهم و عمل به شعارهای جدی خود در این عرصه چهار سال وقت دارد. وقت دارد که برابر اسناد فرادستی کاری کارستان در حوزه فرهنگ‏سازی به فرجام برساند.

هر ایرانی مسلمان چشم‏انتظار همت تمام ارکان کشور برای این مهم است. نباید دولت را تنها گذاشت. قوه قضاییه و قوه مقننه یقین همراه قوه مجریه خواهند بود. مردم نیز در این میان یار و یاور اهالی تدبیر و امید خواهند بود.

ارسال نظر: