روایت اسکندری از نخل‌های سوخته سربریده "جزیره مجنون"

کدخبر: 2090825

لاله اسکندری با حضور در "جزیره مجنون" گفت: با تماشای "جزیره مجنون" با آن نخل های سوخته و سربریده اش، حس عجیب و در عین حال خاصی را در دوران زندگی خود تجربه کردم.

به گزارش خبرنگار فرهنگی « نسیم آنلاین »، دومین قسمت از برنامه "جزیره مجنون" شب گذشته با حضور لاله اسکندری، بازیگر سینما و شهناز دوستی، همسر امید عباسی ، شهید آتش نشانی که سال 92 در جریان نجات یک دختربچه خردسال به درجه رفیع شهادت نائل آمد و با اجرای مژده لواسانی از شبکه پنج سیما پخش شد.

لاله اسکندری در ابتدای این برنامه درباره سابقه ایفای نقش در مجموعه های دفاع مقدس گفت: اولین تجربه من در حوزه دفاع مقدس به 17 سال پیش و سریال تلویزیونی "خاک سرخ" به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا برمیگردد که با توجه با انگیزه های شخصی و بازخوردهای خوبی که از حضور در این مجموعه دریافت کردم، سرنوشت بازیگری برایم طوری رقم خورد که به یکی از پرکارترین بازیگران زن سینما و تلویزیون در حوزه دفاع مقدس بدل شوم.

وی در ادامه در خصوص دوران کودکی خود که همزمان با دوران دفاع مقدس بود، گفت: جنگ برای من در آن دوران چیزی شبیه یک بازی بود و درک درستی از جنگ نداشتم،خاطرم است حتی صدای آژیر خطر هنگم موشک باران در تهران، نه تنها برای ترسناک نبود بلکه برای من به عنوان یک خردسال آن صدا هیجان انگیز بود، در نهایت زمان گذشت تا اینکه سر فیلمبرداری مجموعه "خاک سرخ" و با تماشای مناطق عملیاتی جنوب کشور تا حدودی با آن فضای اصلی دوران جنگ بیشتر آشنا شدم.

اسکندری تصریح کرد: در زمان تصویربرداری "خاک سرخ" برای نخستین بار بود که به خرمشهر سفر میکردم و لذت و هیجان تجربه اولین سفرم به خرمشهر را هیچگاه فراموش نمیکنم.

وی درباره خاص ترین نقطه ای که در مناطق جنوب کشور، حس و حال متفاوتی را تجربه کرده است، گفت: یکی از مکان هایی که خیلی متاثر شدم، مزار شهدای گمنام بود که زیارت قبور کسانی که است که هیچ نام و نشانی ندارند و فقط پرچم ایران بر مقبره آنان حک شده است که این موضوع حس تاثر و در عین حال غرور ملی به انسان دست میدهد، از سویی دیگر تماشای "جزیره مجنون" با آن نخل های سوخته و سربریده ، حس عجیب و خاصی به انسان دست میدهد. شهناز دوستی، همسر شهید امید عباسی ، شهید آتش نشانی که سال 92 در جریان نجات یک دختربچه خردسال به درجه رفیع شهادت نائل آمد در ادامه این برنامه گفت: هر آتش نشانی در آن زمان جای همسرم بود مسلما علی رغم تمامی خطرات حتمی،همان کار را میکرد که همسرم انجام داد و برای نجات آن دختر بچه لحظه ای تردید نمیکرد و این فداکاری و رشادت خصوصیت مشترک همه آتشنشان ها است که در حادثه پلاسکو نیز شاهد صحنه های بسیاری از این قبیل فداکاری و ایثارگری ها بودیم.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: همسرم بارها میگفت، آتشنشانی که عاشق شغلش نباشد نمی تواند در آن شغل دوام بیاورد و آتش نشانان آگاهان این شغل را انتخاب کردند و در حادثه پلاسکو برای جان و مال مردم به آتش زدند و در راستای هدفشان که همان خدمت به مردم بود موفق بودند.

ارسال نظر: