نیکوخصلت: تنها راه نجات کشتی طوفان‌ زده کاراته، اجماع اهالی این رشته است

به گزارش « نسیم آنلاین » ، سعید نیکوخصلت، رئیس دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز و کاندیدای ریاست فدراسیون کاراته در یادداشتی به بررسی آخرین وضعیت رشته کاراته در کشور پرداخته است. متن این یادداشت به شرح زیر است:

با نزدیک شدن تاریخ انتخابات ریاست فدراسیون کاراته، به‌ نظر می‌رسد که زخم‌های کهنه و عمیق کاراته تازه‌تر می‌شود و با این همه گذشته سراسر پرتنشی که کاراته کشور پشت سر نهاده است؛ جای بسی تعجب است که کاراته ایران هنوز نفس می‌کشد و در تلاش است که به بقای خود ادامه دهد. هر کسی که در طول سالیان گذشته بر روند جریانات فدراسیون کاراته واقف است می‌تواند به خوبی تشخیص دهد که دریای متلاطم و مواج کاراته کشور به این زودی‌ها روی آرامش و خوشی به‌خود نخواهد دید و تنها و تنها راه خیر و نجات کشتی طوفان‌زده کاراته کشور به اجماع جامعه کاراته منوط است و با حذف در کاراته نمی‌توان آینده خوشی برای کاراته کشور متصور شد و نباید انتظار داشت که بخشی از هویت و تاریخ کاراته با گوشه‌نشینی و حذف مواجه شود و متعاقباً تمامی امور بر وفق مراد باشد.

باید اذعان کرد که این حذف و حصر در کاراته تازگی ندارد و در سال‌های گذشته به شکل‌های متفاوت مکرراً شاهد چنین رویدادهایی بوده‌ایم که در حال حاضر نبش قبر نه جایز است و نه از حوصله این یادداشت کوتاه بر می‌آید. با این‌حال از سال‌های می‌توان تنها به این بسنده کرد که حذف نفرات در درازمدت همواره نتایجی عکس برای کاراته کشور داشته است و تمامی بحران‌های به وجود آمده در سه دهه اخیر کاراته ناشی از تفکرات و رفتارهای انقباضی حاکم بر بعضی از قسمت‌های کاراته بوده است.

آنچه که امروزه شاهد آن هستیم تفرقی ویرانگر است و این که کاراته کشور هیچ‌گونه برنامه کوتاه‌مدت و بلند مدتی ندارد که حداقل این‌گونه اختلافات و تشدید آراء در راستای این برنامه‌ها تعدیل نمود و متاسفانه ازدحام غیر معمول و غیر معقول 27 نفره کاندیداها نیز حاکی از این مقوله هست که بزرگان کاراته کنار کشیده‌اند و یا به نوعی هیچ‌کس همدیگر را قبول ندارد چرا که در غیر این صورت می‌توانستیم شاهد تقلیل در تعداد ثبت نام کنندگان و توان اجماع قبل از انتخابات مجمع باشیم. به هر حال شرایط ایجاب می کند تا سیاست فعلی به سمت اجماع میان کاندیداها سوق داده شود تا از زد و خوردهای سهمگین کاندیداها جلوگیری شود تا فرد انتخاب شده بتواند در فراغ خاطر برای رشد کاراته کشور برنامه‌ریزی کند.

به‌ هر حال اگر بخواهیم مرتبط با وقایع اخیر صحبت کنیم، باید قبول کنیم که حذف نام کاندیدایی که به نوعی همواره در تمامی لحظات سخت و بحرانی کاراته در کنار کاراته کشور بوده است، خدشه‌دار شدن روند دموکراسی به حساب می‌آید. جدایی فردی که در طول بیست سال گذشته تمامی انرژی و زندگی خود را صرف کاراته کشور کرده است و حتی در طول یک سال اخیر در خارج از گود مدیریتی فدراسیون نیز به نوعی با بدنه کاراته کشور به شکلی تنگاتنگ در ارتباط بوده است و مطمئناً در این دوران نیز اثربخشی خود را در کسب مدال‌های اتریش داشته است؛ قابل قبول نیست و از اصول برگزاری یک رقابت مبتنی بر عدالت به دور است.

ناگفته نماند که همواره کشیدن مرز بین موفقیت‌های هر دوره و اختصاص موفقیت‌ها به یک نفر یا یک گروه روشی ناصواب در طی سال‌های اخیر به حساب می‌آید و به نوعی سمی مهلک بوده است و همواره لطمات جبران‌ناپذیری بر بدنه کاراته کشور وارد نموده است؛ کما اینکه در سال 85 نیز موفقیت‌های کسب شده بیشتر به فدراسیون وقت نسبت داده شد و این در حالی بود که بخشی از شاکله مدال‌های مسابقات جهانی 2006 فنلاند به نوعی در فدراسیون قبلی ریخته شده بود.

بهرحال اگر خواهان رشد همه جانبه کاراته کشور باشیم باید توجه داشته باشیم که موفقیت تنها کسب مدال و سکوی آسیایی و جهانی نیست و آیتم‌های توسعه در فدراسیون‌های ورزشی بسیار موارد دیگر از قبیل میزان گردش مالی در کاراته کشور، میزان گرایش عموم به کاراته، وضعیت کاراته در سنین پایه، وضعیت دانش و معاش مربیان کاراته کشور و وضعیت لیگ‌های کاراته و همچنین روابط بین‌الملل و کرسی‌های بین‌المللی باید مد نظر باشد که همواره مورد اجحاف روسای فدراسیون‌ها و مدیران و ارزیابی منتقدین قرار گرفته است و بدین جهت است که موفقیت‌های بین‌المللی کاراته کشور تاثیری وارونه بر توسعه کاراته کشور داشته است و اغلب موفقیت‌ها با نفاق، اختلاف، استعفاء، عزل و سهم خواهی به پایان رسیده است.

بنابراین همچنان که گفته شد و تاریخ کاراته کشور نشان داده است مشکل کاراته کشور کسب عناوین جهانی نیست و مشکل کاراته کشور مدیریت صحیح و همدلی بدون حذف و تخریب و حمله، ایجاد فضای کاری گسترده برای همه، توسعه کاراته در کل کشور و در نهایت درآمد پایدار است و متعاقباً هر رئیسی می‌تواند موفقیت‌های چشمگیر ملی و بین‌المللی را برای کاراته کشور به‌ارمغان آورد و به نوعی چون که صد آید نود هم پیش ماست.

هر کاندیدایی که روح کاراته و اصول مبارزه را آموخته باشد همواره از رقابت جوانمردانه استقبال می‌کند و در این راستا بنده به تأسی از آمیزه‌های کاراته به عنوان کاندیدای ریاست فدراسیون عدم خرسندی خود را از حذف نام کاندیدایی قابل تکریم از لیست کاندیداهای مجمع انتخاباتی فدراسیون کاراته اعلام می‌دارم و بر حسب روند تاریخی کاراته کشور اطمینان دارم که با نادیده گرفتن پتانسیل‌ها و عدم رعایت عدالت، آینده‌ای نه چندان امیدبخش برای جامعه کاراته کشور رقم خواهد خورد و نهایتاً با ادامه روند اختلافات و عدم گفتمان صلح‌آمیز قبل از برگزاری مجمع با توجه به شرایط فعلی و حذف کاندیدایی صاحب نظر در دنیای کاراته بنده نیز کناره‌گیری خود را از شرکت در انتخابات کاراته اعلان خواهم کرد.

پیشنهاد بنده همچنان که در اوایل سال جاری به سه نفر از بزرگان حاضر در میان کاندیداها (استاد ناظریان، استاد پناهی و استاد آشوری) عرض کرده بودم تشکیل جلسات اجماع قبل از برگزاری جلسه مجمع است که البته می‌تواند حتماً جناب حاج آقا فرجی و چند تن دیگر از کاندیداهای باسابقه و صاحب تجربه و علاقه‌مند نیز به این جمع اضافه شود و روند برگزاری جلسات اجماع به شکل روزانه و رسمی قبل از برگزاری مجمع فدراسیون کاراته تحت نظر فدراسیون کاراته فعلی برگزار شود و در این راستا به تعویق افتادن زمان انتخابات مجمع فدراسیون کاراته تا حصول اجماع بین کاندیداها مد نظر وزارت قرار گیرد.

با این حال به‌ نظر می‌رسد که در قرن دیپلماسی گفتمان و با تأسّی از مذاکرات صلح هسته‌ای و جمله معروف "کاراته نی سنته ناشی"، تنها برگزاری جلسات اجماع و گفتمان قبل از روزهای انتخابات خواهد توانست کاراته کشور را به مسیری امیدبخش رهنمون سازد که البته وزارت ورزش در زمانی که شاهد ثبت نامی غیر معمول با 27 کاندیدا شد باید براین اقدام همت می‌گماشت و پیش‌بینی می‌کرد که کلید موفقیت کاراته در درون خود کاراته نهفته است و حذف چاره کاراته کشور نیست و مطالبات و مشکلات جامعه کاراته با آیین نامه‌های غیرکاربردی و مشکل‌زا قابل حل نخواهد بود و همچنان به قول شکسپیر "هیاهویی بزرگ برای هیچ" دامنگیر کاراته کشور خواهد بود.