آذین در گفتگوی تفصیلی با «نسیم آنلاین»:

"یتیم‌خانه ایران" آغازگر سینمای مقاومت ایرانی در کشور است

کدخبر: 2071733

این منتقد سینما گفت: "یتیم خانه ایران" به عنوان یک اثر خوش ساخت، با محتوای تاریخی و اجتماعی می‌تواند به عنوان آغازگر سینمای مقاومت ایرانی در کشور مورد استقبال قرار بگیرد.

جبار آذین در گفتگو با خبرنگار فرهنگی « نسیم آنلاین »، درباره «یتیم خانه ایران» گفت: ساخته ابوالقاسم طالبی یک اثر اجتماعی، تاریخی و سیاسی است که بخشی از ناگفته های از دوران غم بار ایرانیان قحطی زده تحت استعمار را به تصویر کشیده است؛ آنچه که در این فیلم به نمایش گذاشته شده صحنه های تلخ و سیاه از سال های زندگی مردم طی 2 سال 1295 تا 1297 است که در این برهه ایران به دلیل قحطی و خشکسالی و اشغال کشور توسط قوای انگلیس دوران سختی را طی می کرد.

وی با بیان اینکه موضوع «یتیم خانه ایران» در نوع خود تازگی دارد و این مهم از امتیازات اصلی فیلم طالبی به شمار می رود، ادامه داد: این فیلم به دلایل مختلف در اکران دچار مشکلاتی شد که برخورد با مقوله اکران از چند زاویه مورد بررسی است؛ اول اینکه اغلب کسانی که در حوزه اکران و پخش مشغول به کار هستند از دو زاویه سیاسی و سینمایی به آثار توجه می کنند و در همین ارتباط گاه گروه گرایی نیز سهم ویژه ای در اکران آثار دارد، از سوی دیگر کسانی که در این حوزه فعال هستند سعی دارند آثاری را اکران کنند که از تولیدات خود و دوستان شان باشد و «یتیم خانه ایران» از این لحاظ نیز دچار مشکلاتی شد.

نگاه خام سیاسی برای از مدیران و باندبازی از جمله مشکلات موجود برای اکران «یتیم‌خانه ایران» بود

این منتقد سینما در همین زمینه افزود: یکی دیگر از مشکلات ایجاد شده برای اکران «یتیم خانه ایران» به خاطر نگاه خام سیاسی برخی از مدیران کشور و باندبازی بخش خصوصی هم بود.

آذین با بیان اینکه ساخته ابوالقاسم طالبی یک اثر اجتماعی و تاریخی که حاصل نگاه این کارگردان به وقایع و رویدادهای دوره ای زندگی مردم ایران است، تصریح کرد: طالبی در «یتیم خانه ایران» برخی از پرده های خیمه شب بازی های سیاست ها و عملکردهای روس و انگلیس، حکومت وقت و عملکرد درباریان کشور در آن زمان را کنار زده است که معتقدم باید بیشتر به مباحث حکومتی در آن دوران توجه می شد؛ با این حال کاستی های موجود در فیلم باعث نشده که محتوای غنی و عمیق آن به ظهور نرسد.

وی به ویژگی های «یتیم خانه ایران» اشاره کرد و گفت: کارگردانی خوب و حرفه ای، بازی های بالاتر از حد متوسط ، فیلمنامه هدفمند اثر در کنار استفاده از لوکیشن های متعدد و تصویرسازی های منطبق بر واقعیت های اجتماعی و سیاسی از جمله امتیازات این اثر به شمار می رود،

این منتقد با بیان اینکه برخی از نظریه پردازان و منتقدان به اشتباه «یتیم خانه ایران» را با «قلاد ه های طلا» مقایسه می کنند، بیان داشت: در حالی این مقایسه به هیچ وجه اصولی و حرفه ای نیست؛ چرا که این دو اثر از لحاظ ژانر، داستان، فیلمنامه و بازی ها با یکدیگر متفاوت هستند، با این حال معتقدم «قلاده های طلا» از لحاظ ساختاری اثر بهتری نسبت به «یتیم خانه ایران» است.

«یتیم خانه ایران» آغازگر سینمای مقاومت ایرانی در کشور است

آذین اظهار داشت: «یتیم خانه ایران» به عنوان یک اثر خوش ساخت، با محتوای تاریخی و اجتماعی می تواند به عنوان یک اثر سینمایی ایرانی شکل دهنده و آغازگر سینمای مقاومت ایرانی در کشور مورد استقبال قرار گرفته و با تبلیغات مناسب به جایگاه مناسبی در میان سینماگران و سینمای کشور دست پیدا کند.

وی درباره بحث مقاومت ایرانی در آثار سینمایی کشور گفت: تا به حال بیشتر فیلم هایی که در راستای سینمای مقاومت تولید شده، با محوریت قرار دادن دفاع مقدس بوده است؛ اما در «یتیم خانه ایران» با توجه به ترسیم و تصویر دوره خاص از قحطی ایران و مقاومت و مبارزه مردم علیه فقر و قحطی و استعمار و استبداد می تواند به عنوان نخستین فیلم ایرانی به خصوص بعد از دوران انقلاب اسلامی در بحث مقاومت ایرانی مطرح شود.

این منتقد سینما با بیان اینکه در «یتیم خانه ایران» هم جنبه های ملی گرایی وجود دارد و هم باورهای مذهبی به تصویر کشیده شده است، تصریح کرد: این فیلم نشان دهنده حرکت تاریخی ایران در صف مقاومت در مقابل هرگونه ستم و زورگویی و هجمه بیگانگان به کشور محسوب می شود.

ابوالقاسم طابی نتوانست آنگونه که باید قهرمان ملی را در فیلمش نشان دهد

آذین با اشاره به ضعف شخصیت پردازی در این فیلم افزود: یکی از مشکلات اساسی سینمای ما نداشتن و نپرداختن به شخصیت هایی است که بتوان از آنها به عنوان قهرمان یاد کرد، در «یتیم خانه ایران» نیز علی رغم تلاش های کارگردان و علیرام نورایی ولی به دلیل ضعف پرداخت برخی از شخصیت ها از جمله شخصیت اصلی شاهد بروز شخصیت ملی در اثر نیستیم؛ البته یکی از دلایل این مسئله آن است که توجه فیلمساز معطوف به بررسی موضوعی فیلم بوده و همین مسئله باعث شده که شخصیت اصلی فیلم آنگونه که باید به عنوان قهرمان ملی شکل نگیرد.

وی در همین زمینه ادامه داد: برای داشتن یک شخصیت قهرمان در وهله اول به یک فیلمنامه قوی که شخصیت پردازی کاملی داشتهب اشد، نیاز داریم ولی «یتیم خانه ایران» از این لحاظ دچار کاستی هایی است و به همین دلیل علی رغم حضور و فعالیت های اجتماعی شخصیت اصلی فیلم، شخصیت نتوانسته آنگونه که باید به عنوان قهرمان ملی نشان داده شود، از سوی دیگر برای داشتن قهرمان ملی در یک اثر نیازمند یکسری ویژگی های ملی، اجتماعی و سیاسی هستیم که در «یتیم خانه ایران» به این ویژگی ها به صورت سطحی و شعاری پرداخته شده است.

این منتقد سینما خاطر نشان کرد: «یتیم خانه ایران» توانسته به عنوان یک فیلم ملی و مقاومت ایرانی نشانگر توانایی فیلمسازان ما برای تولید اینگونه آثار در سینمای کشور باشد که برای ایجاد بستر لازم برای تولید بیشتر اینگونه آثار نیازمند نگاه و حمایت مدبرانه مدیران فرهنگی و سینمایی کشور هستیم؛ چرا که هر اثری که از لحاظ فرم و محتوا نوآورانه جلوه کند نیازمند حمایت است و «یتیم خانه ایران» این ویژگی را دارد.

ارسال نظر: