چرا آمریکا اسرائیل را "مسلح‌تر" می‌کند؟

گروه بین الملل « نسیم آنلاین »- پس از 9 ماه مذاکرات طولانی، سرانجام ‌در 14 سپتامبر، دولت اوباما یک توافقنامه 10 ساله 38 میلیارد دلاری کمک نظامی را با اسرائیل به امضا رساند. این معامله به عنوان یک غرامت به نتانیاهو برای نقش آمریکا در تضمین توافق هسته‌ای ایران و زینت بخشیدن به میراث اوباما در اعطای بزرگترین بسته حمایتی که تا به امروز به اسرائیل داده شده، تعبیر شده است. دلایل متعدد اثبات می کند این اقدام واشنگتن بیانگر حمایت بی چون و چرای آمریکا از این رژیم غاضب است. مجله «فارن پالیسی ژورنال» به هفت دلیل اشاره کرده است:

* برجام برای اسرائیل امنیت آورد!

نخست، اسرائیل سزاوار پاداش نیست. نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، در سال 2015، در سخنرانی خود در کنگره آمریکا، اظهاراتی علیه توافق هسته‌ای ایران ایراد کرد. به علاوه، توافق هسته‌ای، بیش از آنکه مخاطرات امنیتی اسرائیل را افزایش دهد، به میزان قابل توجهی آنها را کاهش داده است. طبق این توافق، ایران تاسیسات هسته‌ای خود را برچیده و به توافق پایبند بوده‌ است. پس چه اجباری برای اعطای پاداش به اسرائیل است؟

* اسرائیل تا دندان مسلح است

دوم این که؛ اسرائیل بیش از این به سلاح‌های آمریکایی نیاز ندارد. این رژیم در حال حاضر صنعت دفاعی فعالی دارد که یک تامین کننده عمده نیروهای دفاعی اسرائیل به شمار می‌رود. اسرائیل با صادرات تجهیزات دفاعی که در مجموع به 7 میلیارد دلار می‌رسد و شامل فروش قابل توجهی به آمریکا است، ششمین صادرکننده بزرگ اسلحه در جهان به شمار می‌رود.

این رژیم در مقایسه با ایران و دیگر همسایگانش در خاورمیانه، از برتری نظامی خوبی برخوردار است. برای مثال، در مقایسه با بودجه 6.3 میلیارد دلاری ایران، بودجه دفاعی اسرائیل، ‌15.6 میلیارد دلار است. بر اساس گزارش موسسه «گلوبال فایر پاور»، رتبه اسرائیل بر اساس شاخص قدرت آتش جهانی (GFP) ، از بین 126 کشور جهان، 16 است؛ در حالیکه ایران کشور بیست و یکم در این فهرست می‌باشد. چرا این رژیم با دارا بودن 10185 وسیله نقلیه زره‌پوش، 4170 تانک و 681 هواپیما و 48 هلیکوپتر تهاجمی، برای تامین تجهیزات اضافی به میلیاردها دلار آمریکا‌یی‌ها نیاز دارد؟

* آمریکا هم به اسرائیل سلاح می دهد و هم سود!

سوم؛ این معامله به اسرائیل اجازه می‌دهد تا از پولی که از آمریکا قرض گرفته، سود دریافت کند. درحقیقت، آمریکا به پولی که برای کمک تسلیحاتی به اسرائیل قرض داده است، سود پرداخت می‌کند. این پرداخت‌ها به طور کامل و از پیش صورت می‌گیرند.

این کار به اسرائیل امکان می‌دهد تا زمانی که خریدهای تسلیحاتی در طول سال، پول اهدایی را به اتمام برسانند، آن را در بانک سرمایه گذاری کرده و سود آن را دریافت کند. بنابراین، مالیات دهندگان آمریکایی مخارج این لایحه را، نه تنها برای خرید اسلحه، بلکه برای سودی که به پول اعطایی تعلق می‌گیرد، پرداخت می‌کنند؛ در حالی که اسرائیل سود بانکی حاصل از این کمک‌ها را نیز دریافت می‌کند.

* سلاح های آمریکایی مردم فلسطین را می کشد

چهارم، اسرائیل به احتمال زیاد، از سلاح‌های امریکایی علیه مردم فلسطین استفاده خواهد کرد. این رژیم در جنگ‌های سریالی خود در غزه در سال‌های 2008 تا 2009، 2012 و 2014، به سلاح‌هایی که آمریکا تامین کرده بود، متکی بود.

این جنگ‌ها تلفات سنگینی برای غیرنظامیان (از جمله تعداد زیادی از زنان و کودکان) تحمیل کرد. تاریخ به ما ثابت می‌کند که این سلاح‌ها به احتمال زیاد بیشتر علیه فلسطینی‌ها مورد استفاده قرار می‌کیرند تا علیه ایران یا هر کشور همسایه دیگر. با توجه به افزایش تنش‌ها، جنگ دیگری در غزه، امری قریب الوقوع است.

* آمریکا به شهرک سازی های اسرائیل کمک می کند

پنجم، معامله تسلیحاتی، به اشغال و شهرک سازی کمک می‌کند. از آنجایی که پول قابل مبادله است،‌ کمک‌های اعطایی آمریکا به اسرائیل اجازه می‌دهد تا بخش‌هایی از بودجه نظامی خود را معطوف شهرک سازی‌های غیرقانونی خود کند.

اگرچه آمار و ارقام مربوط به بودجه واقعی نامعلوم است، اما یارانه‌های دولتی برای نیم میلیون شهرک نشین در کرانه غربی اشغالی، باید حاکی از سهم عظیم آن از بودجه اسرائیل باشد. دولت اسرائیل می‌تواند با معامله تسلیحاتی آمریکا، پول دفاعی آزاد شده را برای حمایت از شهرک‌ سازی‌ها مصرف کند.

* کمک نظامی آمریکا رویکرد دوگانه واشنگتن را اثبات می کند

ششم، این توافق، همدستی و شراکت آمریکا در اشغال فلسطین را عمیق‌تر و پررنگ‌تر می‌کند. اعطای این کمک نظامی بی‌قید و شرط، آمریکا را به یک شریک کامل در اشغال فلسطین تبدیل می‌کند و با وجود تظاهرات بیهوده اوباما، این کمک‌ها نشان دهنده موافقت ضمنی از شهرک سازی‌های گسترده رژیم صهیونیستی است.

اگر اوباما در مورد تامین امنیت حقوق فلسطینی‌ها جدی بود، این پیمان تسلیحاتی را به حرکت اسرائیل در جهت صلح مشروط می‌ساخت.

* چراغی که به مردم آمریکا رواست...

هفتم، دولت آمریکا می‌توانست این 38 میلیارد دلار را برای مقاصد داخلی بهتری صرف کند. آیا مصارف داخلی ضروری‌تر از هزینه تسلیحات اسرائیل وجود ندارد؟ آیا آمریکا برای ارتقای زیرساخت‌های فروریخته خود، ایجاد فرصت‌های تحصیلی و توسه مراقبت‌های بهداشتی برای مردم طبقه متوسط و فقیر، به این کمک‌ها نیاز ندارد؟

بعید به نظر می‌رسد که کنگره آمریکا (که بیشتر اعضای آن، کمک‌های قابل توجهی از لابی‌های اسرائیلی دریافت می‌کنند) از تصویب کمک‌های سالانه دولت آمریکا به اسرائیل، امتناع بورزند. با این حال،‌ موج گسترده مخالفت‌های مردمی با این توافقنامه، می‌تواند باعث شود که برخی از اعضای کنگره از حمایت بی‌چون چرای خود از رژیمی که با ظلم و ستم به فلسطینی‌ها، قوانین بین المللی را نقض می‌کند، تغییر رویه دهند. آمریکایی‌ها باید از خود سوال کنند که چرا مجبورند هزینه «بزرگترین تعهد کمک نظامی آمریکا به یک کشور» را تامین کنند؟