در کارگردانی به تجربه‌گرایی معتقدم/ شاید بتوان از دل اتفاقات سینمایی دهه ۶۰ یک طنز درآورد

گروه فرهنگی « نسیم آنلاین » ؛ فرحبخش که پیش از این و با حضور رضا عطاران کمدی های پرمخاطبی مانند «آقای هفت رنگ» را تولید کرده بود، از فروش فعلی «آب نبات چوبی» راضی است. وی درباره اینکه آیا فروش متوسط «آب نبات...» باعث نمی شود که دوباره به سمت سینمای داستانگوی خطی برود بیان داشت: مشخص نیست. باید ببینم چه سوژه هایی در مسیر راهم قرار می گیرد. البته «آب نبات...» هم در اندازه خودش اثر موفقی است و بلحاظ ساختاری که دارد فروش مناسبی هم داشته است اما آنچه باعث شد ساختار غیرخطی را برای این فیلم برگزینم صرفا سوژه خاص آن بود. وی ادامه داد: درباره آینده و اینکه فیلم بعدی ام را چطور می سازم هم باید زمان بگذرد ولی کلا آدمی نیستم که در کارگردانی دنبال تکرار باشم و بیشتر به دنبال تجربیات متفاوت هستم. حسین فرحبخش خاطرنشان ساخت: دو سه سوژه در ذهن دارم که سعی می کنم یکی از آنها را برای نگارش فیلمنامه در دستور کار قرار دهم. البته هنوز هیچ کدام به نتیجه نرسیده است.

این کارگردان با اشاره به تجربیات تهیه کنندگی اش به نسیم آنلاین گفت: من فیلمهای زیادی را تهیه کرده ام و با کارگردانان مختلفی کار کرده ام اما به جرأت می گویم از نظر کارگردانی «آب نبات...» یکی از سختترین کارگردانیها را داشت. اجرای فیلمنامه این کار خیلی برایم سخت بود و خوشبختانه توانستم نتیجه مناسب را بگیرم. وی با اشاره به فیلم پرحاشیه «زندگی خصوصی» اظهار داشت: هنوز هم کم نیستند مخاطبانی که می گویند فیلمی مانند آن بساز اما هیچ فیلمی «زندگی خصوصی» نمی شود و آن فیلم وصیت نامه من در سینماست اما کارگردانی «آب نبات...» به مراتب سختتر از «زندگی خصوصی» و فیلمهای دیگرم «عطش» و «مستانه» بوده است.

حسین فرحبخش از جمله سینماگرانی است که همواره درباره اتفاقات غریب مدیریت سینمایی در دهه شصت افشاگری کرده است. وقتی از فرحبخش پرسیدیم چرا این اتفاقات را زمینه تولید یک درام سینمایی نمی کند اظهار داشت: راستش را بخواهید در بخشی از «زندگی خصوصی» این کار را کردم اما فکر می‌کنم دراماتیک کردن آن اتفاقات به طور مجزا شدنی نیست. البته شاید بتوان یک طنز خوب از دل آن درآورد اما چون مباحث مربوط به اهالی سینماست ممکن است نتوان بر روی جلب مخاطب حساب باز کرد. وی ادامه داد: در این زمینه می توان مستندهای خوبی ساخت که مخاطب خاص سینما هم آنها را بپسندد اما سینمایی نمی شود ساخت چون مخاطب عام علاقه ای به این مباحث درون صنفی ندارد. فرحبخش درباره اینکه چرا مدام سعی می کند درباره آن اتفاقات افشاگری کند بیان داشت: در مثل مناقشه نیست. همان طور که علمای شیعه ماجرای سقیفه و اتفاقات بعد از رحلت پیامبر(ص) را بازگو می کنند تا جلوی تحریف تاریخ گرفته شود من و امثال من که کارنامه عجیب مدیران سینمایی دهه 60 را از نزدیک دیدیم باید درباره آن حرف بزنیم تا آیندگان بدانند چه کسانی بودند که مسیر سینما را عوض کردند و آن را از سرگرمی درآوردند و سینماها را خالی کردند. به خیالشان سینما را به سمت تفکر بردند اما سینمایی که مخاطب ندارد حتی تفکری را هم نمی تواند بسط دهد.