جشنواره‌نوشت‌های «نسیم آنلاین»-۹:
روز کپی کاری از دهلیز و بچه های آسمان
"لاک قرمز" در نمایش فقر، فلاکت و بدبختیهایی که گریبان دختری نوجوان از حاشیه اجتماع را می گیرد کاملا منطبق بر الگوی سانتی مانتال "بچه های آسمان" پیش می رود.
گروه فرهنگی « نسیم آنلاین »- نهمین روز جشنواره به جز یک فیلم روزی پر از کسالت بود؛ کسالتی برآمده از روی پرده رفتن آثاری که تقریبا هیچ کدام اصالت لازمه یک اثر مستقل را نداشتند.
از یک طرف فیلم هنروتجربه ای "عاشق و سگ دیوانه" ساخته علیمحمد قاسمی فیلمبردار باسابقه و کارگردان اخیر سینمای ایران روی پرده رفت؛ فیلمی که همچنان متاثر از فضای ضدقصه آثار هنروتجربه می کوشید برای خود مخاطبی در طیف نخبه پیدا کند که البته این امر میسر نشد؛ فیلم نه تنها مخاطب نخبه که حتی مخاطب عام سینما را هم راضی نمی کند.
*کپی برداری از "بچه های آسمان"لاک قرمز" فیلم اولی روز نهم بود. فیلمی به کارگردانی سیدجلال سیدحاتمی."لاک قرمز" که تهیه کنندگی آن را کامران مجیدی برادر کوچکتر مجید مجیدی برعهده داشت، یک کپی کامل از "بچه های آسمان" برادر بزرگتر به شمار می رود.
"لاک قرمز" در نمایش فقر، فلاکت و بدبختیهایی که گریبان دختری نوجوان از حاشیه اجتماع را می گیرد کاملا منطبق بر الگوی سانتی مانتال "بچه های آسمان" پیش می رود و سکانس به سکانس طوری پیش می رود که عمق فرورفتگی کاراکترهای اصلی در فلاکت بیشتر شود.
در نهایت نیز با یک پایان بندی شعاری و به ظاهر امیدبخش و در باطن کاملا غیرمنطقی، فیلم به پایان می رسد.
ای کاش اخوی مجیدی که سعی کرده حتی نامی از برادرش در تیتراژ نیاید مبادا به استفاده از اعتبار برادر برای فیلمسازی متهم شود در انتخاب فیلمنامه هم بدعت به خرج می داد و سراغ سوژه ای نمی رفت که سالها پیش برادرش نمونه بهتری از آن را ساخته بود.
*باز هم تهیه کننده "دهلیز"/باز هم قصاص"ساکن خیابان 41" حمیدرضا قربانی دستیار سابق اصغر فرهادی کاملا متاثر از سبک خرده پیرنگ سینمای فرهادی روایت میشود. البته که حضور محمود رضوی تهیه کننده "دهلیز" در کنار قربانی سبب ساز آن شده که در اینجا هم این مضمون قصاص باشد که زمینه طراحی خرده پیرنگ قرار گیرد.
البته کشش دراماتیک "دهلیز" هرگز در "ساکن خیابان 41" رخ نمی دهد و فیلم تنها ایده جذابی دارد درباره برادرکشی و تقاضای قصاص مادر برای فرزندش.
شاید اگر شخصیت پرداری کاراکترهای اصلی فیلم و بخصوص همسران این دو برادر اندکی با تامل بیشتری صورت می گرفت در آن صورت با فیلمی مواجه بودیم که در عین آگاهی بخشی درباره مقوله قصاص می توانست مخاطب پسند هم باشد اما اتلاف وقت درام در درگیریهای تکراری همسر مقتول و همسر قاتل به شدت به فیلم ضربه زده است.
